darkness meets city lights | bakugo katsuki

Özel Bölüm

Uzun süredir yazamadığımın farkında olarak bir özel bölüm atmaya karar verdim. Bir özür olarak kabul ederseniz çok sevinirim. Belki daha kısa bölümler ile daha sık bölüm atabilirim ama söz vermiyorum. Çünkü hayatım şu an pek elverişli değil fjbjdkb.

İyi okumalar. 

---

Katsuki, akşam uyurken yarının tüm planını yapmıştı: Tüm gün uyuyacaktı.

Önceki gün çok yorulmuştu. Köpeği Kuro hastalanmıştı ve onu veterinere götürmüştü. Saatlerce orada beklemesi gerekmişti ve diğer evcil hayvanların sesleri ve insanların seslerinden oluşan bir gürültü kalabalığının ortasında kalakalmıştı. Bu onu fiziksel olarak yoran şeydi. Yine aynı gün hiç hoşuna gitmeyen bazı haberler almıştı ve bu haberlerde uyumaya çalışırken bile rahatsız ederek zihinsel olarak yorulmasına neden olmuştu.

Evden erken saatlerde çıkan annesi büyük ihtimalle o uyanmadan giderdi. Babası zaten eve çok nadir gelirdi. Ertesi gün evde kimsenin olmayacağını ve bir işi olmayacağını fırsat bilerek kendini ona göre hazırlamıştı. Alarmını kapatmıştı. Evin zili zaten bozuktu ve çalsa bile rahatsız olmayacaktı. Buna sevindiğini inkar edemezdi. Çünkü rahatsız edilmekten gerçekten nefret ederdi.

Köpeği Kuro'ya dikkatlice sarılarak -fiziksel olarak bir yarası yoktu Kuro'nun ama onu incitmekten korkuyordu- sorunlarını yarına bırakmıştı.

Katsuki onu rahatsız edebilecek her şeyi düşünmüştü ama sabah titreşim sesleri ile yatağının kenarındaki komidini titreden ve çıkan sesle uykusunu bölen sese neden olan telefonunu sessize almayı unutmuştu.

Önce uyku ve uyanıklık arasındaki o arafta garip seslere karışan bu bildirim sesleri onu uyandırmadı. Rüyasını ya da uykudaki o karışık görüntüleri daha da karıştırdı. Bildirim sesleri ardı ardına gelmeye başladığında ve zihni neler olduğunu kavradığında gözlerini hafifçe araladı.

Eli komidinin üzerini yoklayıp telefonu buldu ve ışıktan kamaşan gözlerini kırpıştırdı. (Çok tatlı imdat!)

"Seni sessize almayı unutan aklımı sikeyim."

Küfürler savurarak bildirimleri açtı. Bir sürü mesaj üste birikirken şöyle bir göz attı. Tek tük kelimeler seçerken ne yazdıklarını umursamadan bir mesaj attı gruba.

Telefonu elinden bırakmadan Shoto hemen yanıt atmıştı. Sinirle cevap yazdı ona. Ardından hemen Chifuyu da bir şeyler yazdığında gözleri daha net görmeye başlamıştı. Yatakta çok fazla kıpırdanmamaya çalışıyordu. Çünkü gece sarılarak uyuduğu köpeği Kuro, şu an ayaklarının ucunda mışıl mışıl uyuyordu.

Chifuyu'nun küçük uyarısından sonra uykusunu böldükleri için zaten çatık olan kaşları daha da çatıldı. Ve kabaca bir yanıt attı.

Aynı uyarıyı Meri ve Shoto da yapınca iyice sinirlenmişti. Onların küfür konusunda haklı olduklarını düşünse de tatlı uykusundan uyandırılan her insan biraz agresif olurdu.

Konu biraz daha uzayacak gibi görünmüştü ve artık telefonu bırakıp uykusuna dönmek istiyordu. Son yazdığı cümleden sonra Meri'nin yazdığı mesaj onu bir an durdurdu.

"konu mai olsun o zaman. hala yazmadı, nerede kaldı."

Katsuki aslında grup sohbetini açtığından bu yana Mai'in de ismini görmeyi bekliyordu. Ama ne öncesinde ne de sonrasında Mai hiç yazmamıştı.

Bu kötü dünyaya rağmen aklına ilk önce kötü düşünceler getiren biri değildi Katsuki. Her insan gibi bu saatlere kadar uyuyabilirdi. Belki o telefonunu sessize almayı unutmayanlardandır diye düşündü.