De Kans // discontinued

11. Chocolade ijs

Al een hele week lang blijft Matthy door mijn gedachten spoken. De manier waarop hij 's avonds in mijn armen op de bank ligt, zijn haren wanneer hij wakker wordt. Elk moment waarop ik hem zie blijft in mijn gedachten spoken, alleen maar hem.

'Waar denk je aan lieverd?' Ik kijk op van mijn kop koffie, die ondertussen hoogstwaarschijnljk koud is geworden, rechtstreeks in zijn oceaan blauwe ogen. 'Uh niks, gewoon, dingen.' Ik schud mijn hoofd terwijl ik dat zeg. Matthy lacht zachtjes, waar na hij mijn hand vast pakt. Zijn zachte vingers voelen als fluwelen stof op mijn huid.

'Moet je vandaag nog spelen?' Matthy weet net zo goed als ik dat gisteravond onze laatste show van de tour was. Net zoals dat hij ontzettend goed weet dat ik vannacht, nou ja meer vanmorgen, tegen zeven uur mijn huis binnen strompelende. Straal bezopen, vermoeid, maar wel voldaan.

Dus ik schud mijn hoofd maar. 'Ik ga zo maar naar bed, ik ben echt kapot.' Ik zucht diep en neem het laatste slokje van mijn koude koffie, waarna ik hem naar het midden van de tafel schuif en opsta. 'Maar?' Aan Matthy's stem kan ik gewoon horen dat hij wil dat ik blijf en hoe graag ik dat ook zou willen, bij hem op de bank of in mijn eigen bed, beide keren lig ik over vijf minuten in een coma. 'Coma op de bank bij jou, vind je dat zo'n vibe?' Matthy schud zijn hoofd ook, 'ik dacht gewoon... misschien kunnen we een ijsje gaan halen in de stad ofzo? Het is echt prachtig weer!'

Die stralende ogen van hem, die doen het echt. 'Fijnnnn ik ga wel mee, geef me een paar minuten om mij om te kleden en op te frissen.' Matthy knikt terwijl hij mij weg wuift, 'schiet nou maar op, lekkerding.' We lachen beide zacht, zulke opmerking voelen nog steeds onwenning, ondanks dat alles zo vertrouwd aanvoelt en we bijna nog sneller gaan dan een lesbisch koppel (en een ieder weet dat die na drie dagen samenwonen).

'Goedemiddag, zou ik van u één ijsje mogen met een bolletje stracciatella en een bolletje... oreo?' Terwijl Matthy besteld, wijst hij de bakken met zijn voorkeurssmaak door het glas aan. 'En jij robbie?' Ik kijk heel geïnteresseerd door het glas heen, terwijl ik op de heenweg allang wist wat ik ging bestellen. Mijn gewoonlijke combinatie: yoghurt-bosvructhen en citroen. Precies dat is dus ook wat ik bestel, zonder ze aan te wijzen door het glas heen.

'Ja ben jij een frisse-ijsjes persoon?' We zitten samen op het gras in het stadspark. 'Oh ik? Zekers, ik vind chocolade ijs smaken en zo niet te eten.' Matthy kijkt bijna verontwaardigd naar mij. 'Let op je woorden jongeman.' Meteen daarna valt het stil, een fijne stilte.

De zon voelt als een warme deken aan, de heerlijke zonnestralen die op mijn hoofd schijnen. Het rode wat tevoorschijn komt wanneer ik mijn ogen sluit, alle stress, verdriet en angst die mij verlaten. Alles door één planeet in ons sterrenstelsel.

Eigenlijk is dat heel raar om te beseffen, dat er één planeet is die zo vee licht en warmte geeft, dat wij dat miljoenen kilometers verderop nog steeds mogen voelen. En dat als wij die warme stralen van die planeet miljoenen kilometers verderop, op ons lichaam voelen vallen, dat al onze zorgen dan voor heel even verdwijnen.

Dan kijk ik op naar iets andes wat al mijn zorgen voor even weghaalt. Matthyas Maarten.

'Wist je dat als je van chocolade ijs houd, je waarschijnlijk een gelukkig leven leeft? En dat je van je zelf houd. Het betekent ook dat je sterke meningen hebt, dat je altijd open bent om nieuwe dingen te ontdekken.' Ondertussen heb ik mijn eigen ijs op, terwijl Matthy nog zit te genieten van zijn bolletjes. 'Lekker weer uit je duim gezogen Robje.' Hij lacht er nog net om.

'Nee serieus! Ik heb dit meerdere keren gelezen op internet! Ik zweer!' Uit verontwaardiging sta ik op van het bruine, houten bankje. Mijn armen maak ik breed, alsof Matthy een teamgenoot van mij is op het voetbalveld en ik hem instructies geef over waar hij moet staan zonder een woord uit te spreken.

Matthy lacht maar wat, 'En wat betekent het dan als je van frisse smaken houdt?' 'Nou ik weet dat het betekent dat je tolerant, toegewijd en een introvert bent.' 'Zoals jij dus?' Ik knik. Ondertussen ben ik weer terug op het bankje gaan zitten, mijn hoofd leunend tegen zijn schouder. 'Net zoals die van chocolade bij jou past. Bijzonder is dat hè?' Opnieuw sluiten mijn ogen, de rode gloed die de zon veroorzaakt terug op mijn netvlies. Als antwoord voel ik Matthy kort knikken, wat genoeg voor mij is om er vrede aan te geven.

Wanneer ik terug beneden kom van mijn overheerlijke, maar wel net te korte, power nap is de tafel al gedekt. Twee borden, twee paar bestek... het gevoel van liefde. 'Wat staat er op tafel vandaag?' Vraag ik, terwijl mijn armen om de middel van Matthy heen sluipen. 'Rijst met kip kerry, je moet er niet te veel van verwachten.'

Mijn neus drukt dieper in Matthys rug, met gesloten ogen ruik ik aan zijn trui. Geluk, zijn geur voelt aan als geluk.

's Avonds laat, wanneer Matthy al lang vertrokken is naar huis, kickt de eenzaamheid in. Voor een paar volledige minuten staar ik naar de witte muur naast de televisie. Honderden, duizenden gedachten spoken door mijn hersenen heen. Alles met Matthy gaat zo snel, waardoor de angst van het verliezen ervan alleen maar groter wordt.

Het groene flesje in mijn linkerhand zorgt voor afleiding, de andere vijf of zes op de koffietafel binnen waren het begin van de afleiding. In mijn rechterhand houd ik een sigaret vast. Eerst een trekje, inademenen, even vasthouden, uitblazen en dan een slok bier. Een langzame, maar vaste routine die ik deze avond heb opgebouwd. Ik had het hem nog zo ontzettend erg beloofd, nee ik zou absoluut niet meer roken... niet meer wanneer hij in de buurt zou zijn.

Niet alleen hem, niet alleen heb ik het aan Matthy beloofd. Michiel, Freddie, ook een belofte aan hen verbreek ik opnieuw. Spijt? Ja dat heb ik, maar voelt het goed op dit moment...? Ja, dat ook. Oh, zo goed, om gewoon te kunnen genieten en alles en iedereen om mij heen te vergeten. Alleen ik, de koude lente-wind, de sterren aan de hemel en mijn gedachten. Gedachten over Freddie, Matthy, het verleden en de toekomst. Over leven en dood, over vallen en opstaan. Over alles... de angst voor alles.