"သျှန်းသုခ..."
မေမေ့အသံက အနည်းငယ် မာကျောနေ၏။ လက်ထဲမှာလည်း လက်ဆွဲတော် ကြိမ်လုံးက ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်းနေပုံမှာ ကျန်ကျောင်း ဓားသိုင်းကစားနေသလိုပင်။ သျှန်းတစ်ယောက် ကြက်သီးများတစ်ဖြန်းဖြန်းထကာ ကျောထဲပင် စိမ့်နေချေ၏။
"လာစမ်း...မင်းဒီရှေ့ကိုလာ..."
သျှန်း၏ခြေထောက်တို့က ဧည့်ခန်းအလယ်ခေါင်မှ လှည့်ပြန်ချင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် လှုပ်၍မရ။
"လာလို့ မင်းကိုမေမေပြောနေတယ်လေ.."
သျှန်းရဲ့ခြေဖဝါးရဲရဲကလေးတွေက ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်ရှိ ကြွေပြားများနှင့် ကော်ကပ်ထားသည့်အလား လှုပ်မရ။ မလှုပ်ချင်။
"တယ်...ဒီကောင်လေး...အတော်ပြောရဆိုရခက်ပါလား...အေး..မင်းမလာရင် ငါလာပြီ..."
မေမေက ဆိုဖာပေါ်မှ ထရန်ဟန်ပြင်လိုက်၏။
"မေမေ...မေမေရယ်..မောင်လေးကိုမရိုက်ပါနဲ့နော်..မြတောင်းပန်ပါတယ်မေမေရယ်..."
ရုတ်တရက် မေမေ့ကြိမ်လုံးရှေ့မှ တံတိုင်းသဖွယ် ပေါ်ပေါက်လာသော သျှန်း၏အားကိုးရာ..။ မမမြပေါ့။ မမမြက သျှန်းထက် ၈နှစ်ခန့်ကြီးတာမို့ သျှန်းအပေါ် အလွန်ကိုချစ်ရှာသည်။ အမြဲလိုလို တလွဲလုပ်တတ်လွန်းသော သျှန်းကို မေမေ့ကြိမ်လုံး၏ အန္တရာယ် ရန်စွယ်မှ အမြဲကာကွယ်ပေးတတ်သော မမမြက သျှန်းအတွက်တော့ ပါဝါရိန်းဂျားပင်။
"မြနော်မြ...မြအဲ့လိုကာဆီးကာဆီးလုပ်နေလို့ဒီကလေးဒီလောက်ဆိုးနေတာ.."
မမမြကတော့ သျှန်းကဲ့သို့မဟုတ်။ ဘာလုပ်လုပ်တိကျသည်။ တော်သည်။ လိမ္မာသည်။ အားလုံးက မမမြကို မျက်နှာသာပေးကြသည်။ ယခုပင်ကြည့်။ သျှန်းကို ဒေါသထွက်နေသည့်မေမေက သူ့သမီးမျက်နှာမြင်လိုက်ရသည်နှင့်ပင် ဒေါသတစ်ဝက် လျော့နေချေပြီ။
"ဟုတ်ပါတယ်မေမေရယ်...မြအမှားပါ...နော်...မြမောင်လေးကိုသေချာနားလည်အောင်ဆုံးမပါ့မယ်..မရိုက်ပါနဲ့မေမေရယ်..ကလေးသနားပါတယ်.."
မေမေ့လက်ထဲက ကြိမ်လုံးကလေး စားပွဲပေါ်သို့ အနားယူသွားချေပြီ။ ထိုအခါမှ သျှန်းလည်း သက်ပြင်းတိတ်တိတ်ခိုးချနိုင်တော့သည်။ မမမြကတော့ မေမေ့ဘေးနားထိုင်ကာ မေမေ့အား နည်းမျိုးစုံဖြင့် ချော့ပေးနေ၏။
YOU ARE READING
မြကြေးမုံ
Romance[Unicode] အို...မြကတော့ မှန်တစ်ချပ်ပဲ.. ကိုယ့်ကိုမဲ့ပြတဲ့ ဘယ်မျက်နှာကိုမှ ပြန်ပြုံးပြမှာမဟုတ်ဘူး... Mya Kyay Mone [Zawgyi] အို...ျမကေတာ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ပဲ.. ကိုယ့္ကိုမဲ့ျပတဲ့ ဘယ္မ်က္ႏွာကိုမွ ျပန္ၿပဳံးျပမွာမဟုတ္ဘူး... Mya Kyay...
