"ဖုန္းနံပါတ္အစိမ္းပဲ...ဘယ္သူ႕ဆီကပါလိမ့္..."
ဖန္သားမ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ထင္ဟပ္လာတဲ့ အမည္မသိ ဖုန္းနံပါတ္စိမ္းအား တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း ေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲ စိတ္အာ႐ုံဆီ အေျပးဝင္ေရာက္လာေသာ မီးခိုးေရာင္ ညွို႔မ်က္ဝန္းတစ္စုံ။ သူမ်ားလားဆိုေသာ အေတြးတို႔ျဖင့္ ဖုန္းကို လက္ခံလိုက္မိပါရဲ႕။
/ဟယ္လို...မမ.../
ဖုန္းကိုင္ကိုင္ခ်င္း ထြက္ေပၚလာေသာ အသံေလးေၾကာင့္ ျမရဲ႕ ေက်ာရိုးေတြ မတ္သြားရ၏။ အဲ့ဒီနာမ္စားေၾကာင့္မ်ားလား။ မဟုတ္နိုင္။ အဲ့ဒီနာမ္စားက ျမႏွင့္စိမ္းသည့္ နာမ္စားေတာ့မဟုတ္။ သွ်န္းႏွင့္ ကိုကို၊ငယ္ငယ္တို႔သာမက ေက်ာင္းတုန္းက ဂ်ဴနီယာေလးေတြ၊ လက္ေအာက္ဝန္ထမ္းေလးေတြဆီက မၾကာခဏ အေခၚခံခဲ့ရသည့္နာမ္စားပါပဲ။ ယခုအခါမွ ထိုနာမ္စားက ျမကို ရင္ခုန္ေနေစသည္လား။ အို...နာမ္စားတစ္လုံးအတြက္ႏွင့္ ရင္ခုန္ရေလာက္ေအာင္ ျမက ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကေလးလည္း မဟုတ္။
/မမ.../
ေရာ္...ခက္ေတာ့တာပဲ။ ထပ္ေခၚေနျပန္ပါၿပီ။ ဒီအတိုင္းဆို ျမမထူးမခ်င္းကို ေခၚေနမည့္ပုံ။
"အင္း....မင္း..စဥ္းစားၿပီးၿပီလား..."
မိမိထက္ ၆ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ေသာ ကေလးေရွ႕ ျမရဲ႕ ဒီလိုပုံစံကို မျပခ်င္သျဖင့္ စကားတို႔ကို အေတာ္ေလး ထိန္းေျပာလိုက္မိပါရဲ႕။
/ဟုတ္ကဲ့...ျမဴစဥ္းစားၿပီးပါၿပီ.../
"ဒါျဖင့္...မင္းအေျဖက..."
/ျမဴ...မမဆီကိုလာခဲ့မယ္...အေရာက္လာခဲ့မယ္.../
အို...ဒါကဘယ္လိုစကားပါလိမ့္။ ျမဆီ ေခၚထားတာမွ မဟုတ္ဘဲေလ။ သွ်န္းဆီ လာေတြ႕ဖို႔ ေခၚထားတာကို လူကို သက္သက္မဲ့ ရင္တုန္ေအာင္ ပညာျပေနျပန္ပါၿပီ။ ျမဴဆိုသည့္ ဤကေလးမက ေၾကာက္စရာ။
"အို...တို႔ဆီမဟုတ္ပါဘူးေလ.."
/ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္...ျမဴက မမတို႔ဆီလာရမွာပဲမဟုတ္လား../
ဒါလည္း ဟုတ္တာပါပဲ။ ျမ သက္ျပင္းသာ ခိုးခ်ရ၏။
"ေကာင္းၿပီေလ...မင္းဘယ္ေန႕ေလာက္လာမလဲ...သွ်န္းက ဒီေန႕ထိ ေဆးေရာ အစာေရာ မဝင္ဘူးျဖစ္ေနတာ...ရက္ၾကာေနၿပီမို႔ အိပ္ယာထဲကေတာင္ မထနိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနၿပီ..မင္းျမန္ျမန္လာမွရမယ္.."
YOU ARE READING
မြကြေးမုံ
Romance[Unicode] အို...မြကတော့ မှန်တစ်ချပ်ပဲ.. ကိုယ့်ကိုမဲ့ပြတဲ့ ဘယ်မျက်နှာကိုမှ ပြန်ပြုံးပြမှာမဟုတ်ဘူး... Mya Kyay Mone [Zawgyi] အို...ျမကေတာ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ပဲ.. ကိုယ့္ကိုမဲ့ျပတဲ့ ဘယ္မ်က္ႏွာကိုမွ ျပန္ၿပဳံးျပမွာမဟုတ္ဘူး... Mya Kyay...
