My İmaginary Love || Taekook

4, Sana Söylemiştim

----------------------------------------------------------

"Hyung koş çabuk! Taehyung uyandı."

Gözlerimi hafif araladığımda karşımda Jimin oturuyor, neşeli ve hafif endişeli gözlerle bana bakıyordu. Oturduğum yerden doğrulmaya çalıştığımda çabuk elden arkama yastık koyup beni desteklemeye çalıştı.

Şuanda olduğum ortam ormandan tamamen müzdarip, tam olarak hastanenin bir odasında kalıyordum. Hava karanlık duruyor ve ne zamandır baygın olduğumu açıklıyordu.
Bir anda hayatıma giren Jeon daha yeni yanımdayken, şimdi bir hastanenin odasında o olmadan oturuyordum.
İçimden ya tüm bunlar kâbustan ibaretse diye düşünmeden edemedim.

"Taehyung, iyi misin bitanem? Nasıl hissediyorsun?"
Jiminin sesiyle oturduğu koltuktan ani bir fırlamayla kalkan Namjoon hyung, yanıma ulaşıp endişeli gözlerle soru yağmuruna tutuyordu.

Sarsılmış ifademle onlara bakarken hafiften gülümsemeye çalıştım.

"İyiyim hyung merak etmeyin gayet iyi hissediyorum."
Diye yanıtladığımda bakışları yumuşamış daha az endişeli gibi görünüyorlardı.

"Ahh çok korkuttun bizi taetae! Neyseki iyisin.Herşey karmakarışık seni okulun tuvaletinde bulduk. Hoseok hoca seni bulmuş ve haber verdi. Bize anlatabilir misin?"
Hızla konuşan Jimine bakışlarımı çevirdiğimde kafamı ileri geri sallayıp gözlerimi indirdim. Ve olayı kısaca anlatmaya hazırlandım.

"Aslında her zamanki rutin bir olay. Bilirsiniz kâbusumun sancıları. Fakat bu sefer daha şiddetliydi ve acıdan bayıldım." Cümlem bittiğinde gözlerimi tekrar kaldırıp tepkilerini ölçtüm.

Jimin endişeli bakışlarını tekrar takındığında Namjoon hyung ondan farksız görünmüyordu. Onları bu kadar endişelendirip zorladığım için kötü hissetsemde sağlığımı ben yönetemiyordum sonuçta. Bu bilinçde olmak en azından kendimi hırpalamama sebep olmuyordu.

Kafam yan yatmış düşünürken Namjoon hyung kısık bir sesle konuşmaya başladı.

"Peki, kâbus tekrarladı mı?"
Hyungumun sorduğu soruyla biraz afallasamda kafamı onaylarcasına oynattım.

"Her zamankinden daha gerçekçi olmalı" diye mırıldandığında şok olmuştum. Hyung bu kadarını nerden biliyordu ki? Herşeyden haberi var gibi görünüyor, ve konuşuyordu. Bu gerçek beni korkuya soksada en iyi cevabın ona sormak olduğunu düşünüp konuşmaya yeltendim.

"Hyung bu kâbusun her zamankinden daha gerçekçi olduğunu nerden bildin?" diye sorduğumda mırıldandığından haberi yokmuş olmalı ki panikle konuşmaya çalıştı.

"Yok! yani hayır tabi ki tahmin ettim sadece nerden biliyor olabilirim ki değil mi? Ha ha."

Gereksiz yere bu kadar panik yapması yalan söylediğini açıkça belirtiyordu.

Namjoon hyung her zaman kötü bir yalancı olmuştu.

"Alt tarafı normal bir soru sormuştum hyung neden bu kadar panik yaptığını anlayamıyorum. Yalan söylüyorsun ve bu kadar belli etmende cabası."
Diyerek gözlerimi kısmıştım.

"Ah şey, evet. Yalan söyledim ve kesinlikle kötü bir yalancıyım." gülümsemeye çalışarak söylediği cümlesi merakla açıklama yapmasını beklediğimi değiştirmiyordu.

"Fazla panik yaptım evet. Ama kesinlikle siyah bir yalan değil. Seni tuvalette bulduğumuzda hüngür hüngür ağlıyordun." dediğinde sözleri hala eksikti. İnatla anlatmak istemeyen hyungumu daha fazla zorlamadan ona tatmin olmuşcasına kafamı salladım.

Fakat bu işin peşini bırakacağımı hiç sanmıyordum.

"Ah ona takılma taetae saçmalıyor işte şuan dinlenip bir an önce eve gitmeye bakalım. Hm?"
Jimin sakin bir tonda konuşmaya başladığında sıcak bir şekilde gülümsedim.