"WAG kanang bumaba, ako na bibili" ani ni Luke bago bumaba sa kotse. Actually, the wound is not that big, but he said that it still needs to be treated, so I was left here in the car.
While looking at the things inside Luke's car, I kept thinking that time is fast for Luke to have something like this. Siguro kung hindi ko siya iniwan, I already meet this car.
Napatingin ako sa librong maayos na nakalapag sa dashboard ng sasakyan, kaya naisipan kong kunin ito at tignan.
When I opened it, I didn't see anything wrong. until there are fallen photos from the book.
I looked at the back of those photos, and there were letters written there that I was not familiar with. Sa unang litrato may naka sulat na
"ci vediamo all'inferno"
I don't completely understand what that means, ano pinagsasabi ng lalaking iyon.
Pero bakit may "inferno" naka sulat sa likod ng larawan.
Hindi ko rin masyadong maaninag ang nasa larawan dahil sa subrang blurred nito. Ano bang nakain ng lalaking 'to.
Nang makita ko ng malapit na si Luke ay mabilis kong ibinalik sa dating lalagyan ang libro.
"Let's clean your wound" aniya nang maka upo na siya sa sasakyan.
"Luke, can I ask a favor?" I ask.
I'm not comfortable just being in the car, it's cold but the space is so small, I can't breathe. Maybe especially when Luke treated my wound, I couldn't breathe even more because of the pain.
WHEN we arrived at one of my favorite places, I immediately sat down under the only big tree on top of the hill. It's one of the places I go to when I have a problem, it's where I relax for a while.
The part that I like here is the fresh air and the flowers called delphinium that you can see at the bottom of this hill if you go down
"why do we come here?" Tanong niya bago tumabi saakin.
"Para mag relax" I answered him and leaned against the tree and slowly closed my eyes.
"Lil, stand up, let's put my jacket on the grass first, you might itch later if you don't put it on" he said.
tumayo ako, doon niya na inilapag ang jacket niya. At nang mailapag niya na ito ay hinayaan niya na akong umupo.
"the size of this tree" he whispered
Dahil sa narinig ko, Iquickly turned to him "malaki diba? Alam mo, when I first came here wala talagang punong naka tanim dito, tanging mga bulaklak lang..."
Flashback
Nang makarating ako sa tinatawag nilang "mabulaklaking bundok" sabi nila maganda at masarap ang hangin dito, pero sobrang init.
At tama nga sila, sobrang tirik ng araw pag umaga ka pumunta dito.
"Iha! Baka ma apakan mo yung tinanim ko dyaan!" Sigaw sa malayo nung matanda na may bitbit na malaking bag at easel.
kaagad kong tinignan kung ano ang tinutukoy niya. At doon ko lang nakita ang isang maliit na plant na naka tanim doon, hindi ko kaagad nalaman kung ano iyon.
Hinihingal na lumapit saakin ang matandang lalaki "buti naman" habol hiningan niyang sabi.
"A-ano po yan?" Itinuro ko ang naka tanim na maliit na halaman. But I heard no answer. I was just looking at the old man arranging his tools for painting.
"Ngayon lang kita nakita dito" sabi niya saakin ng makaupo na siya at nag simula ng mag pinta.
I don't know what to answer, because, after I ran away I ended up in this place "ahh, ngayon lang din po ako naka punta dito eh. Maraming akong narinig tungkol sa bundok na ito kaya pumunta ako dito"
lumingon siya sa akin at sinuri ako "ano sa palagay mo ang lugar na ito? Kung sa tingin mo ay maloloko mo ako, sa tingin mo lang iyon" he said.
"Anong ibig nyong sabihin?"
"Itong lugar na ito ay pagmamay-ari ko... Gusto ko sanang tayu-an ito ng malaking mansyon na pinangarap ng asawa ko pero sa hindi niaasahang sakit iniwan niya ako... Kaya iyong pangarap na iyon ay hindi ko na tinupad, dahil hindi naman din ako mag tatagal sa mundong ito" ani nito.
"NAKIKINIG lang ako sa kwenento niya.. After niyang umalis sa mundong 'to dahil sa sobrang tanda na, ako na nag aalaga sa punong ito, hindi ko nga inasahan na sobrang laki pala nito"
"is this place famous?" He asked
Tumango ako "Yes, because they believe that if you come here, you can ask for something or cry all the pain you feel, at exact time of 11:11pm. But before that, make sure na maraming bituin sa langit"
"Anong mangyayari?" He asked.
"Matutupad lahat ng kahilingan mo at mawawala lahat ng sakit na naramdaman mo. Dahil naiintindihan ka ng mga bituin"
lumingon lingon siya sa paligid "but why doesn't anyone seem to come here?"
"Ewan ko sa kanila, sabi kasi nila kapag pumunta daw sila rito, biglang may maramdaman daw silang lamig dahil sa matandang nag mamay-ari ng lupang ito" I answered him with a laugh.
Maya maya pa ay bigla ito nagsalita "bakit parang andami mong alam sa lugar na'to?"
"Ako pa tinanong mo eh, matagal na talaga ako dito, after I graduated from my studies as a teacher. I thought of teaching here because I found out that there are not many teachers interested in teaching here. Alam mo ang saya turo-an ang mga batang interesadong mag aral"
"So.. you are studying BEEd" he said.
"Yes! Pano mo nalaman?"
"Akala ko gusto mong maging doctor?"
I was silent, because I remembered what I told him before na sobrang gusto kong mag aral ng pagiging doktor para magamot ko si Mommy. But I failed that course so I decided to teach.
I looked at him when he held my hand "gamotin na natin sugat mo" he said.
...
YOU ARE READING
MAFIA BOYS SERIES #2 : LUKE WILLOW
RandomMAFIA BOYS SERIES #02 destiny create a way for them to meet their past and make clear all things that they need to. Na kahit anong iwas nito ay pagtatagpu-in parin ulit sila ng tadhana. May pag-asa pa-ngabang maibalik ang dati? Inkypendy 🖋️
