317 Gün/ Minsung

9/ Sessizce

Ölümüm.

Karşımda ölümüm olan adam duruyordu.

Babam.

Bi' insan babasına baba demeye utanır mı? Ben utanıyorum işte. Şimdi ise yüzsüz gibi kapıma gelmiş ama nasıl hapishaneden çıkmıştı?

-Sen...

-Ya tabi benim biricik oğlum. Özledin mi babanı hmm?

-Evimden defol git. Her ne yapmak için geldiysen.

-Kes! Babanla böyle konuşmak senin ne haddine?

-Annemi intahara sürüklemek de senin haddin değildi!

-Bana haddimi bildirecek kişi gay mi yani?

Diyerek bir kahkaha attı.

-Ne?

-Duydun her şeyi biliyorum!

Cebinden telefonunu çıkartıp Minho'yla olan fotoğrafımızı göstermişti.

Bana mesaj atan adam gerçekten de fotoğrafı atmıştı.. Allah hepinizin belasını versin!

-Yürü!

Diye haykırdı babam. Eğer dediğini yapmazsam yapacaklarının daha kötüsünü yapardı...

Salonun ortasında durduğumda arkamdan geldiğini hissettim. Saçlarımı okşadı, yanaklarımı tuttu.

-Demek gay bi' oğlum var hmm?

Konusurken bir yandan da bana yaklasiyordu.

-Uzak dur benden...

Sesim korkudan kısık çıkmıştı.

-Annenin bana yaptıklarının cezasını senden çıkaracağım. Ayrıca gay bir oğlum olduğu için bu cezayı hayli hayli hakediyor!

Sonlara doğru sesini yükseltip kolunu kaldırmıştı. Bana vuracaktı. Annem ona hiçbir şey yapmamıştı ki? Benim çekmem gereken bir ceza yoktu... Değil mi?

Tam bana sağlam bir yumruk geçirecekken birşey onu geciktirmiş olacakki yumruk gelmedi.

Sıkıca kapattığım gözlerimi açarak yanımda duran Minho'ya baktım. Yine gelmişti. Yine kurtarmıştı beni. Yine.

-ŞEREFSİZ!

Diye bağırdı Minho. Babam bana geçireceği yumruğunu Minho'dan kurtarıp ona ateş saçan gözlerle baktı. Beni sertçe iterek Minho'nun yanından uzaklaştırdı. Dışarıdan soyutlanmış gibiydim hiçbir şey duymuyordum resmen.

Minho ve babamın konuşmalarını duymak için kendimi zorladım.

-Ona vurmayi birak, eger sacinin bir teline dokunursan gebertirim seni!

Diye bağırdı gür, derin sesiyle Minho.

-Hmm oğlumun biricik sevgilisi gelmiş. Aksiyon ha! En sevdiğim!

Ruh hastası. Yemin ederim ruh hastası.

Ağlıyordum hüngür hüngür. Korkmuştum bana vuracak diye, korkmuştum annemin canı tekrar yanacak diye.. Ama o gelmişti işte. Kurtarmıştı beni yine.

-O zaman ona cezasını vermek için önce seni geçmem gerekiyor ha?

-Beni geçsen bile ona dokunmayacaksın.

-Öyle mi? Yoksa ne yaparsın?

Diye histerik bir şekilde güldü.

-Siktir git.

-Yok. O kadar kolay gitmem.

Korktum. Korku ilk defa bu kadar iliklerime kadar işlemişti.

Babam ona doğru adımladı ve Minho'nun tam karşısında durdu.