OSD ×06

10 8 0
                                    

“Are you okay now? How are you feeling?” Dyrav asked as he looked at me and gave me a glass of water.

Even myself couldn’t believe what I just witnessed earlier, and what have I done. For a quick time, I thought this man wasn’t Dyrav that everyone was talking about.

Maybe my mistake is I thought he’s a bad guy. It turns out he’s just sometimes cold siguro kapag tinatamaan siya ng topak niya o may saltik lang talaga siya sa ulo, he’s dangerous but I know deep inside he’s kind. I can feel that he’s dangerous but why I find peace when I’m with him? Why I’m feeling safe when he’s around? Why am I feeling comfortable if he’s with me?

However, while thinking these deep thoughts of mine I can’t help but think of the coldness and the calmness of his, its the evidence that he’s still Dyrav Del Fuerzo, he showed me respect and kindness but I’m still doubting. I can’t stop it.

Tsk. I must be out of my mind thinking all of these nonsense. Siguro no’ng nahimatay ako kahapon nauntog ang ulo ko kaya ako nagkakaganito.

It took me a seconds to answer him. “I’m fine, thank you.”

Nakakahiya ang ginawa ko kanina at kahit na inalo niya ako kanina ay hindi ko pa rin siya pinapatawad at hinding-hindi ko siya mapapatawad.

“Tsk. Come with me, let’s eat with the kids so we can go in the Island.” masungit na aniya nito, napakunot na lamang ang aking noo at tumango.

Grabe ang saltik ng isang ’to, wala na atang lunas. Lakas ng mood swing. Parang kanina lang mabait at nag-aalala tapos ngayon ang sungit na. Lakas ng tama sa utak.

Nauna itong lumabas at sumunod naman ako. Parang pusa tuloy ako sa likuran niya na sinusundan siya, nanliliit ang height ko.

Nang makalabas kami sa kwarto ay inilibot ko ang aking paningin at halos malaglag ang aking panga dahil sa napakagandang larawan na nakikita ko. Is this even a house? What the hell!

Kung nalalaglag nga lang siguro ang panga, baka nahulog na ang akin sa sahig kanina pa.

Hindi ko nakita ang mga ’to nang dumating ako dahil kahapon ay nasa kwarto lang ako. At isa pa, nakakapagod tumakbo nang tumakbo pero walang kwenta lang din naman dahil siya lang din ang napuntahan ko, putrages.

I roam my eyes more and I was more astounded when I saw how this house of his is giving a royalty vibes, there’s so many chandelier around, I also noticed stair, I guess it’s a way to go down. Napakalinis din ng buong lugar at tila kumikinang ang sahig dahil sa kintab nito, halatang nililinisan talaga ng maayos ng mga katulong niya. Magkano kaya ang sahod ng mga katulong niya? Maga-apply sana ako. There’s also a lot of paintings that’s hanging on the wall, I guess it’s worth a billions if I’ll try to sell it. Okay cut it out Cishna you look like you’re going to rob.

Dumapo ang aking tingin sa isang glass wall at halos mapanganga ako nang makita ang napakagandang larawan ng siyudad, mga nagtataasang buildings, mga sasakyang dumadaan, at higit sa lahat ay nakikita mula rito ang napakagandang tanawin ng mga ulap at ang magandang pagsinag ng araw.

“Where are we?” I asked him as I finished roaming the whole place.

The only word I can say is it’s Supercalifragilisticexpilidocious.

“In my palace.” he casually answered without even looking back.

Halos mabilaukan ako sa narinig, napaubo pa ako.

I just remained silent and followed him as he walked down in one of the stair. May dalawang staircase at parehas lamang ang lokasyon na patutunguhan nito.

Habang bumababa kami ay mas lalo akong namangha. Hindi ata tamang tawagin ko itong bahay dahil napakalaki nito kung ipagkukumpara, he’s right. It’s literally his palace.

Our Secret DealTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon