8 χρόνια μετά...

5. Ατύχημα;; Ατύχημα..

Η ώρα πέρασε. Το βράδυ έφυγε και ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του. Πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι, αλλά έπιασα ένα χέρι δίπλα μου. «Καλημέρα» είπε μια γνώριμη φωνή. «Αααααααααα» φώναξα. Είδα τον Τζο να ξαπλώνει δίπλα μου. «Αχ κάνε ησυχία. Μου πήρες τα αυτιά» είπε. «Τι κάνεις εσύ εδώ;;» τον ρώτησα. «Δεν θυμάσαι;» με ρώτησε. «Όχι τι να θυμάμαι;» ρώτησα. Έχει γούστο. «Εμ αφού κατέβαζες τις μπύρες σαν την πορτοκαλάδα.» μου είπε. «Τζο εμείς... Το καν...» δεν μου έβγαιναν οι λέξεις. «Αν το κάναμε;;» με ρώτησε. «Ναι» του είπα. «Έλα ρε μωρό μου δεν το θυμάσαι» μου είπε ναζιάρικα και εγώ έμεινα να τον κοιτάω. «Μα εγώ είμαι με τον Τζάκσον» είπα. «Αυτό δεν το θυμόσουν εχθές όμως» είπε. Δεν ήξερα τι να πω απλά έμεινα να τον κοιτάω. Ξαφνικά άρχισε να γελάει. «Αυτός ο τρόπος που με κοιτάς! Χαχαχα» «Δεν μας χέζεις ρε Τζο. Με τρόμαξες.» του είπα. «Ποτέ δεν θα σε εκμεταλλευόμουν» είπε. «Δεν αφήνεις τα μελό» είπα και του πέταξα ένα μαξιλάρι. «Μα αφού φοράς ρούχα ρε τρελή» μου είπε. «Άσε με. Δεν είναι αστείο.» είπα και του πέταξα άλλο ένα μαξιλάρι. «Θα μου το πληρώσεις αυτό.» είπε και ανέβηκε από πάνω μου. «Τι πας να κάνεις;;» του είπα. Αλλά ήταν ήδη αργά. Άρχισε να με γαργαλάει. «Χαχαχα. Σταμάταα.» προσπάθησα να πω αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω. «Ελπίζω να πήρες το μάθημά σου.» είπε και σηκώθηκε από πάνω μου. «Μάλιστα κύριε Μάρτιν.» είπα γελώντας. «Λοιπόν πάμε για πρωινό;;» με ρώτησε. «Μετά από εσάς» του είπα. Βγήκαμε λοιπόν στο κατάστρωμα να φάμε πρωινό. «Καλημέρα Κλέυτον» είπα μόλις βγήκαμε. «Γεια σας παιδιά» είπε ο Κλέυτον. «Καθίσαμε στο τραπεζάκι και πήραμε από ένα πιάτο. «Δώσε μου την μαρμελάδα» είπα τον Τζο και μου την έδωσε μαζί με ένα μαχαίρι. «Ευχαριστώ» είπα. «Τι ώρα πρέπει να επιστρέψουμε το σκάφος;;» ρώτησε ο Τζο. «Σε 3 ώρες» είπε ο Κλέυτον. «Τι θα κάνουμε μέχρι τότε;;» ρώτησα. «Εγώ μίλησα με τον Τζάκσον , θα συναντηθούμε στο λιμάνι.» είπε. «Να μην κάνουμε ένα μπανάκι. Τελευταίο.» είπε ο Τζο. «Εγώ συμφωνώ.» είπα. «Ωραία αν είναι ας κάνουμε άλλο ένα μπανάκι και μετά ξεκινάμε για το λιμάνι» είπε. Αφού φάγαμε , βάλαμε μαγιό και πήγαμε για ένα τελευταίο μπάνιο. Ο Τζο και ο Κλέυτον πήγαν προς τα μέσα και εγώ έμεινα στο στρώμα κάτω από τον ήλιο. Επειδή είχε πολύ ζέστη είπα να κολυμπήσω να δροσιστώ. Άφησα το στρώμα στο σκάφος και ξαναμπήκα. Έκανα μία βουτιά και ξαναβγήκα στην επιφάνια. Αχ. Ένας πόνος με έπιασε στο πόδι. Όχι τώρα. Κράμπα. Ο Τζο με τον Κλέυτον ήταν αρκετά μακριά και δεν μπορούσα να φωνάξω. «Τζ...» προσπάθησα να πω αλλά ήπια κι άλλο νερό. Σήκωσα λίγο το κεφάλι μου και φώναξα. Αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία. «Τζοοο» φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα. Ο Τζο γύρισε και με είδε. Φάνηκε τρομαγμένος. Ξεκίνησε να κολυμπάει αλλά ήταν πολύ μακριά. Ένιωθα πως δεν θα άντεχα άλλο. Ο Τζο ερχόταν όλο και πιο κοντά όμως δεν άντεχα άλλο. Το νερό με τραβούσε προς τα κάτω. Άρχισα να βουλιάζω. Το τελευταίο λεπτό όμως κάποιος με έπιασε και με τράβηξε επάνω. Με έβγαλε και με άφησε στην σκάλα του σκάφους να κρατιέμαι. «Τζο. Ευχαριστώ πολύ, μου έσωσες την ζωή» του είπα και τον αγκάλιασα. «Ένα λεπτό σε άφησα μόνη και πήγες να πνιγείς» μου είπε. Ο Κλέυτον ήρθε δίπλα μας. «Κάθι; Είσαι καλά;» με ρώτησε. «Ναι πάλι καλά με πρόλαβε ο Τζο» του είπα. «Έλα να σε βοηθήσουμε να ανέβεις.» είπαν. Ανέβηκα και έκατσα σε μία καρέκλα. «Είσαι καλύτερα;;» με ρώτησε ο Τζο. «Ναι ευχαριστώ πολύ» είπα. «Ωραία δεν ξεκινάμε μην αργήσουμε κιόλας;» ρώτησε ο Κλέυτον. "Ναι καλή ιδέα." είπε ο Τζο. "Οδηγάς εσύ ή εγώ;" ρώτησε ο Κλέυτον. "Πάνε εσύ θα κάτσω με την Κάθι." είπε ο Τζο.

Μετά από περίπου μία ώρα διαδρομής φτάσαμε στο λιμάνι. Παραδώσαμε το σκάφος και περπατήσαμε μέχρι τα αμάξια μας. Εκεί που τα είχαμε αφήσει πριν ξεκινήσουμε αυτό το συναρπαστικό μας ταξίδι. Ο Τζάκσον είχε φτάσει. Είχε αφήσει το αμάξι μας δίπλα στην αποβάθρα και μας περίμενε. "Τζάκσον!" φώναξα χαρούμενη μόλις τον είδα. "Μου έλειψες μικρή." είπε και με αγκάλιασε. "Γεια σας παιδιά" είπε στον Τζο και τον Κλέυτον. "Που λέτε να πάμε σήμερα. Ας μην γυρίσουμε στο ξενοδοχείο κατευθείαν." είπα. "Τι λέτε να πάμε στο Λούνα Παρκ. Είναι σχετικά κοντά και θα περάσουμε και καλά." είπε ο Τζάκσον. "Γουστάρω. Έχω να πάω πολύ καιρό και μάλιστα έχω ακούσει πως εδώ βρίσκετε ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της περιοχής." είπε ο Τζο. "Ωραία ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Δεν αξίζει να χάνουμε χρόνο." είπε ο Κλέυτον. Μπήκαμε όλοι στα αμάξια μας και ξεκινήσαμε να οδηγάμε για το Λούνα Παρκ.Από μικρή μου άρεσαν αυτά τα μέρη. Αλλά σίγουρα αυτή η φορά θα έμενε στο μυαλό μου για αρκετό καιρό.

* * * SOS* * *

Πάει και αυτό.. <3 Ελπίζω να σας άρεσε! <3 Στο επόμενο έρχονται πολλές εξελίξεις. Λοιπόν ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΆ ΠΡΆΓΜΑΤΑ:

1. Θέλω να ανεβάζω μόνο μία μέρα της εβδομάδας. Πείτε στα σχόλια ποια σας βολεύει. Αν δεν μου πείτε θα διαλέξω εγώ. <3 <3

2. Σκέφτομαι να βάζω σπόιλερ , στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Απλά δεν ξέρω κατά πόσο σας αρέσει η ιδέα. Θέλω γνώμη.

3. Σας ευχαριστώ πολύ που υποστιρίζετε την ιστορία μου. Απλά θα ήθελα να σχολιάζετε πιο πολλά άτομα. <3 <3 Ευχαριστώ για όλα και συγνώμη που άργησα να αναιβάσω κεφάλαιο. <3 <3

Love you all<3 see ya next week!