8 χρόνια μετά...

9.Λίγο ακόμα.

Τις επόμενες μέρες έμεινα μέσα. Δεν είχα διάθεση να βγαίνω. Κάθισα να σκεφτώ. Πρέπει να μιλήσω στον Τζο. Να του πω τι έχει γίνει μετά από εκείνο το φιλί , και όχι μόνο. Καθόμουν στην κουζίνα της κυρίας Μπράουν και έτρωγα πρωινό. Η κυρία Μπράουν έλειπε το πρωί. Εγώ ήμουν αυτή που έφτιαχνα το μεσημεριανό , ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω που με άφησε να μένω στο σπίτι της. Καθώς λοιπόν έτρωγα πρωινό άκουσα το κινητό μου από την κρεβατοκάμαρα. «Παρακαλώ;» είπα μόλις το σήκωσα. «Καλημέρα Κάθι, Κλέυτον εδώ» ακούστηκε η φωνή του Κλέυτον από την άλλη άκρη της γραμμής. «Καλημέρα Κλέυτον.» «Εμ..Κάθι μου είπε ο Τζακ τι έγινε θέλεις να έρθω από εκεί να μιλήσουμε;» με ρώτησε. «Θα το εκτιμούσα πολύ Κλέυτον. Ευχαριστώ» του είπα και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. «Στείλε μου την διεύθυνση σε μήνυμα, σε μισή ώρα θα είμαι εκεί.» μου είπε. «Τα λέμε από κοντά Κλέυτον.» του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο. Αφού λοιπόν του έστειλα την διεύθυνση, κάθισα στον καναπέ να δω λίγη τηλεόραση μπας και ξεχαστώ λιγάκι.

Ο Κλέυτον δεν άργησε να φανεί. «Καλημέρα και από κοντά.» είπε και εγώ τον αγκάλιασα. «Έλα μέσα. Κάθισε σαν το σπίτι σου.» του είπα. «Θέλεις καφέ;» τον ρώτησα «Άμα δεν σου είναι κόπος.» μου απάντησε. «Λοιπόν Κάθι τι έχει γίνει;» με ρώτησε μόλις έκατσα και εγώ. «Ο Τζο με φίλησε.» του είπα. «Ορίστε; Πότε , πως ,γιατί;» είχε μείνει άφωνος αυτό ήτν φανερό. «Όταν βγήκαμε. Βλέπαμε ταινία και προς το τέλος αυτός έσκυψε και με φίλησε.» του είπα και χαμήλωσα το βλέμμα μου. «Μίλησα με τον Τζακ και του είπα ότι θέλω χρόνο, μου είπε τι έγινε όταν βγήκατε. Για αυτό ήρθα εδώ να μείνω.» του είπα. «Ο Τζο τι λέει για όλα αυτά;» με ρώτησε. «Προσπάθησα να τον τηλεφωνήσω αλλά δεν απαντάει. Δεν έχει μάθει ότι χώρισα με τον Τζάκσον ακόμα.» «Δηλαδή σε θυμήθηκε;» με ρώτησε. «Όχι...όχι από όσο γνωρίζω.» του είπα. «Πως τα κάνατε έτσι ρε παιδιά;» είπε. «Έπρεπε να σε έπαιρνα νωρίτερα, αλλά δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα.» είπα μετά από λίγο. «Χαίρομαι που ήρθα. Σήμερα θα βγούμε. Όλοι, γνωρίσαμε και κάτι παιδιά με τον Τζο τις προάλλες. Πρέπει να του μιλήσεις.» μου είπε. «Δεν ξέρω. Και αν δεν κάτσει να με ακούσει. Ξέρεις πόσο ξεροκέφαλος είναι» του είπα. «Και εσύ ξέρεις πόσο σε αγαπούσε.Δεν θα κάνει κάτι. Θα κάτσει να σε ακούσει.» μου είπε με σιγουριά. «Εντάξει λοιπόν.Πάμε και ότι είναι να γίνει ας γίνει.» είπα. «Θα έρθω να σε πάρω κατά τις 9.» μου είπε και σηκώθηκε. Περπάτησε μέχρι την εξώπορτα. «Κλέυτον;» ρώτησα λίγο πριν βγει και γύρησε να με κοιτάξει. «Ευχαριστώ για όλα.Αλήθεια. Σου χρωστάω χάρη.» είπα και τον αγκάλιασα. Και ήταν αλήθεια, αν δεν ήταν εδώ ο Κλέυτον δεν θα ήξερα τι να κάνω. Είμαι τυχερή που έχω ένα φίλο σαν αυτόν. «Τα λέμε στις 9» μου είπε μετά από λίγο και βγήκε από το σπίτι.