"Görüşürüz gamzeli çocuk..."
"Görüşürüz orman gözlü kız"
İşte o anda örmüştü kader ağlarını. Pamuk ipliği olan bu ağları iki yanan yürek arasına bağlamış ve birbirlerine çekilmelerini beklemişti zamanla.
Zaman aktı pamuk ipliğinden olan ağ asla kop...
Vote ve yorum sınırı koymuyorum ancak bunların yüksek olup olmamasına göre bölümü beğenip beğenmediğinizi anlıyorum ve öyle bölüm atıyorum.
Lütfen vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
İyi okumalar ❁ ° ° °
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❁
2.BÖLÜM: Darağacı
❁
Hayat bir urgan misali boynuma dolanmıştı. Beni öldürmeye çalışıyordu. Ben ise direnmeden ölümü bekliyordum. İstesem savaşırdım. Fakat ruhum yorgundu. Savaşmak ağır geliyordu artık.
Boynumdaki urgan daha da sıktı boğazımı. Ölüm benim için geliyordu. Hissediyordum.
Önümde iki ihtimal vardı. Ya savaşıp o urgandan kurtulacaktım. Ya da savaşmayıp ölüme gidecektim. Peki ben hangisini seçecektim?
Urganın boğazımda daha sıkı bir hal aldığını hissediyordum. Nefes almak zor geliyordu artık. Mirza karşımdaydı. Gülümsüyordu. Bıçağım ise şah damarının üstündeydi. Ben ölüme giderken bu kadar acı çekiyorsam o neden gülümsüyordu?
Mirza gülümsemesini daha da arttırdı. "Beni öldürmek o kadar da kolay değil küçük hanım." Tek kaşımı kaldırdım.
"Ya... Nedenmiş o? Dokunulmazlığın mı var senin?"
Mirza gözlerini yüzümde gezindirdi. Her ayrıntımı incelemişti sanki. Garipti, ilk defa görür gibi değildi sanki. Bu adamın her bir hareketi garipti.
Kendine gelmek istermişçesine başını iki yana sallayıp gözlerini gözlerimde sabitledi.
"Çünkü eğer sen beni öldürürsen dedeni yaşatmazlar. Çünkü eğer sen beni öldürürsen seni de yaşatmazlar. Ve daha da kötüsü, bir kan davası daha başlatırsın. Böylece aşiretinden onlarca masum insanın ölümüne sebep olursun. Bunların hepsini göze alıyorsan eğer, bir saniye bile bekleme. Bıçağı kalbime sapla."
Sinirle bıçağımın sapını daha da sıktım. Mirza'nın gözlerinin içine nefretle baktım. Bunu hissetmiş olmalı ki kaşlarını havalandırarak hafifçe gülümsedi ancak bu sefer gamzesi belirginleşmemişti.
Mirza beni tehdit etmiyordu, biliyordum. Olacakları hatırlatıyordu. Eğer ki ben burada onu öldürürsem yeni bir kan davası başlardı. Belki beni, belki de dedemi öldürürlerdi ancak bundan da önemlisi aşiretimizden nice masum insan bu yolda ölürdü. Bu yükü kaldıramazdım. Ne kadar istesem de onu öldüremezdim.
