"Görüşürüz gamzeli çocuk..."
"Görüşürüz orman gözlü kız"
İşte o anda örmüştü kader ağlarını. Pamuk ipliği olan bu ağları iki yanan yürek arasına bağlamış ve birbirlerine çekilmelerini beklemişti zamanla.
Zaman aktı pamuk ipliğinden olan ağ asla kop...
Bendeniz onlarca kurgu arasından hangisine bölüm yazsam diye düşünmekten kafayı yiyeceğim.
⚠️Bu bölüm duygu karmaşası yaşayabilirsinizzzzzz⚠️
İyi okumalar❁ ° ° °
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❁
6.BÖLÜM: Tek Kurşun, İki Hayat
❁
Babası tarafından sevgi görmemiş kızların bir yanı her zaman eksik olurdu. Babası tarafından saçları sevilmemiş, babalarının ağzından bir tek sevgi sözcüğü duymamış kızların bir yanı hep eksik olurdu.
Benim o yanım asla tamamlanmamıştı...
Oturduğum dağın eteğinde güneşin doğuşunu izliyordum. Dünya yeni bir güne uyanıyordu. Bugün de insanlar ölümü unutmuş bir şekilde etrafta koşuşturacaktı. Bazıları acılarını çekecekti. Bazıları gülüp eğlenecekti. Bir taraf yaprak dökerken bir taraf çiçek açacaktı. Dünyanın düzeni buydu.
Yerimden kalktım. Evimin önüne doğru yürüdüm. Yürüdüm yürüdüm. Gözlerim toprakta aklım çocukluğumda. Yok olmuş çocukluğumda...
Evimin önüne geldiğimde içeri girdim. O buradaydı. Koltukta oturmuş beni bekliyordu. Yüzünde bir pişmanlık aradım. Gramını bile bulamadım.
"Sonunda gelebildin Ardil."
Ayağa kalktı. Ondan uzaklaşarak odamın olduğu tarafa geçtim. Ona baktım bir süre. Yalnızca biraz yaşlanmıştı. Ancak elbisesi düzenliydi, her zamanki gibi. Saçlarını taramıştı. Sakalları çok uzun değildi. Aynı adamdı işte. Yalnızca birkaç beyaz düşmüştü saçlarına.
"Ne için geldin?"
Ben onun gözünün içine bakıyorken o da benim gözümün içine bakıyordu. Hiçbir utanma yoktu. Üzgünlük yoktu. Aksine baya mutlu görünüyordu.
"Paraya ihtiyacım var. Sonuçta sen benim kızımsın. Bana bir miktar para ver ben de gideyim. Babalık hakkım var üzerinde."
Alayla güldüm. "Babalık hakkı..." Başımı salladım. Ardından gülümsememi sildim. Nefretle baktım o adama. O nefretin üzerine kin ve intikam hırsı yerleşti.
"Ne babalığından bahsediyorsun sen be? Ne babalığı? Bu evi hatırladın mı? Annemi öldürdüğün ev burası. Bana kurşun sıktığın ev burası. Sen buraya rağmen bana baba olduğunu nasıl söyleyebiliyorsun?"
