Mutlu Mesut 🧵Tamamlandı🧶

🧵34🧶

Beğenmeyi ve satır aralarına bol bol yorum yapmayı unutmayın.

🧵MUTLU🧶

Kucağımda uyuklayan kızımı beşiğine bırakıp kapıyı sessizce kapatarak odadan çıktım ve kızların olduğu odaya girdim. Beyhan hemşire ve Hatice muhabbet etmek için gelmişlerdi. Rahat konuşalım diye kızımı uyutup yanlarına eklenmiştim.

"Kekin çok güzel. " kızlar gelmeden önce akşama çayın yanına yeriz diye kek yapmıştım. Kime niyet kime kısmet hesabı kızlar gelmişti. Hatice hemen kısır hazırlayıp bizlere tabakları hazırlamıştı. Beyhan'da çay demlemişti.

"Afiyet olsun. Sende kısırı çok güzel yapmışsın. " eli gerçekten lezzetliymiş. Annem bunu görse kesin abimle ilgili kıza imada bulunurdu. Hatice omzunda biten koyu kahverengi saçlarını arkaya atarak sırıttı. Övülmek hoşuna gidiyordu.

"Neyse boşverelim şimdi kısırı felan. Bizim asıl mevzumuz Beyhan hemşire. " iki kız birbirine gülümseyerek baktı. Sonucunda da Beyhan utançla kızardı ve gözlerini kaçırdı. Havalanan kaşlarıma mani olamadım. Belli ki benim bilmediğim bir şeyler olmuştu.

"Ne mevzusuymuş bu? " merakla konuştum. Beyhan'ın beyaz teni iyice kızardı. Dolgun dudaklarını konuşmak istemiyormuş gibi birbirine bastırdı.

"Şu hallerine bak. Dersin yeni gelin. Hoş yeni gelin sayılır. " Hatice'nin dedikleriyle gözlerim şokla açıldı. Hakan'la evleniyorlar mı yoksa?

"Evleniyor musunuz?" Şaşkın sorumla Beyhan kafasıyla onay verdi. Minyon tipli kızı tanımayan herkes en fazla on yedi yaşında olduğunu söyler ancak yirmi yaşında olduğunu biliyorum. Hatta ikimizde aynı yılın kızlarıydık.

"Ramazanlıkta aileler tanışır ve isteme olur. Tabi nişanıda takarız. Bayramdan sonrada düğün yapılır. " Hakan'la verdikleri kararı anlatıyordu bize. Dolgun dudaklarındaki gülümseme yavaşça soldu. Tabağını bile yere indirmişti. "Babam azıcık aksi biri. Korkuyorum beni vermezse diye. " o an Beyhan'ın korkusundan çok başka bir şeyle aklım meşguldü. Mesut, Hakan'ın abisi olduğuna göre ve tek ailesi biz olduğumuza göre o zaman isteme işini biz yapacaktık. Hakan'ı evlendirecektim resmen. Sanki kendi oğlumu veriyormuş gibi anlık bir duygusallığa kapıldım. Elimi dudaklarımın üstüne kapatıp hıçkırdım. Konuşan ikili dönüp bana baktı.

"Hakan'ı biz evlendireceğiz ya. Oğlum eğleniyormuş gibi duygusallaştım. " üstelik kerata bize haber vermemişti bile. İnsan evleneceğini bir çıtlatırdı.

"Yaa kıyamam kız sana. " Hatice kollarını dolayınca bende ona sarıldım. Hakan ne ara büyüdü de evlenecek yaşa geldi. "Ramazana iki gün kaldı. Ay bana afakanlar bastı. Kıyafet dikmem lazım kendime. " Hatice aniden beni itip ayaklandı. Ancak aklına bir şey gelmiş gibi olduğu yerde durdu. "Sen buralı değildin değil mi?" Beyhan başını olumsuz anlamda salladı. O zaman kızın memleketine gidip istememiz gerekiyordu.

"Elazığ'lıyım. " buraya çokta uzak değildi aslında. Yaklaşık beş bilemedin altı saatte gidilir. Ya da daha fazla. Açıkçası yolların süreleriyle ilgili pek bir fikrim yok.

"Tamam tamam halledeceğiz. Mesut'um gelsin bir konuşalım da. " Hakan'ın yengesi olarak ona yakışır bir isteme yapmak lazım. Hem bu çocuk uzun zamandır çalışıyor. Eminim Mesut'un aksine evlilik için para biriktirmiştir. Yani ortaya düştüğüne göre bunu düşünmüştür.