Kitabın ilk 7 bölümü hariç diğer bölümler düzenlemededir bilginiz olsun ☺️
🦂🦂🦂🦂🦂
O krallığın diğer sahibi.
O kralın sahibi.
O kara akrebe sözünü dinletebilecek tek kişiydi.
Bu sarayın prensesi, kralın ise gözdesiydi.
Ve kral gözdesini kalbine...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama başımın dönmesi bana tam aksini söylüyordu. Dengemi kaybediyordum ve tek düşündüğüm neden burada olduğumdu. Bilincimi kaybetmeden önce beni düşmekten kurtaran kollar ve söylediğim sözler olmuştu.' Kalbim Çukuruna Düştü.'
Ve son anımsadığım 'Kalbim Çukuruna Düştü. ' sözlerini kraldan duymam olmuştu.
Artık hayatıma ' kalbim çukuruna düştü ' diyen yakışıklı bir kral girmişti.
*****
Harabe ruhların dans ettiği geçmiş zaman tünelinde sıkışıp kalmış bir ahuzar gibiydim.
Nerde olduğum bilinmeyen bir gerçek iken , uyanmak içime koca bir korku salıyordu. Ne uyanabiliyordum. Ne de bu gerçekle yüzleşmeye cesaret edebiliyordum.
Sanki içine düştüğüm bir koca okyanus vardı da ne kadar yüzersem yüzeyim ışığı göremeyip dibe batıyordum. Ne ışığa gitmeye gücüm vardı. Ne de karanlıktan çıkmaya gücüm vardı.
" Neden uyanmıyor? " Bana yakın bir mesafeden gelen ses zihnimde yeni bir soruya ev sahipliği yapmıştı. Ben neden uyanmıyordum? Uyanmak istemediğim için miydi? Yoksa üzerimde dolaşan yorgunluk muydu? Beni daha derin bir uykuya iten.
" Bedeni ve ruhu hala yorgun. Bir süre daha uyanmaz Kralım. "
" Ama uyanacak değil mi? " Bilincim tekrar karanlık kuytulara doğru yol alırken son duyduklarım kralın sorusu olmuştu. Peki ben uyanacak mıydım?
*****
Bir rüya gibi dolandı acı beynimin en ücra köşelerine. Nefesimi derinden kesen susuzluğun verdiği ızdırap can evimden vurdu beni.Uyanmak ve bu acının son bulması adına birbiri ardına açılmak için çırpınan kirpiklerimin verdiği savaş sürüyordu.
Verilen zor savaş kazanıldı. Gözlerim ışık huzmelerinin yakıcı sıcağına açtı. Işığın verdiği rahatsızlık hissi sürerken kirpiklerim birbiri ardına dolanıp ışığa alışmamı kolaylaştırıyordu.
Hala daha neler olduğunu algılayamayan uyuşuk beynim eşliğinde nerede olduğumu çözmek için ağır hareketlerle ellerimden destek alarak yattığım yataktan doğruldum. Gözlerimi dolandırdığım oda benim odam değildi. Bir yabancıya ait bir odaydı. Hem de zengin bir yabancı.
' Ya da bir krala aittir. ' diye konuşan iç sesim beynime hücum eden anıların bir rüya olmadığının kanıtıydı. Ben bunların rüya olduğunu düşünmüştüm ama hepsi gerçekti. Ben geçmişe gitmiştim. Ve şuan tahmin ettiğim kadarıyla da kralın odasında ve kralın yatağında yatan salakta ben oluyordum.
Sergide söylediğim ' kalbim çukuruna düştü ' sözleri beni geçmiş zamanda Mısır kralının ellerine düşürmüştü. Neden söylemiştim ki? Belki söylememeliydim. Çok büyük bir hata yapmıştım. ' Yaptığın hatayla yüzleşmelisin.' Yaptığım hata ile yüzleşmek mi? Bu kralla yüzleşmek anlamına geliyordu. Ve ben buna hazır değildim. Ne zaman hazır olduğum bir konu olmuştu ki zaten!
