Kitabın ilk 7 bölümü hariç diğer bölümler düzenlemededir bilginiz olsun ☺️
🦂🦂🦂🦂🦂
O krallığın diğer sahibi.
O kralın sahibi.
O kara akrebe sözünü dinletebilecek tek kişiydi.
Bu sarayın prensesi, kralın ise gözdesiydi.
Ve kral gözdesini kalbine...
Yeni bölüm geldi oy ve yorumlarınızı bekliyorum ❤️
Şarkı Adı: Yıldız Usmonova - Serdar Ortaç: Diyemem
*****
İşte bu gerçek bir sondu.
Karanlık gecenin ayazında buz gibi bir havada ışığa ulaşmak için çaresizce çırpıyor ama daha çok dibe batıyordum.
Boğuluyordum.
Boğuluyorduk.
Ölüyordum.
Ölüyorduk.
Beni doğuran kadının elini sıkıca tutmuş ölüme adım adım ilerliyordum.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daha önce kendi ölümümün bir çok yolunu hayal etmiştim. Belki karşıdan karşıya geçerken bir araba çarpacaktı. Belki de bedenim amansız bir hastalığa yakalanacaktı. Ya da daha iyisi yaşlanacak ve öyle ölecektim.
Ama kurduğum hayallerin hiçbirinde böyle bir ölüm yoktu. Ben böyle öleceğimi hiç düşünmemiştim. Eğer bir gün biri çıkıp ' yirmi dört yaşında gençliğinin baharında öleceksin ' dese kıçımla gülerdim.
Gerçek bambaşkaydı. Ve tam olarak yirmi dört yaşımda annemle birlikte uçurmdan aşağı atlayarak ölüyordum.
Birçok ölüm şekli düşünmüştüm. İçlerinde boğularak öleceğim yoktu tabi. Belki iyi bir yüzücü olmamdan dolayı da olabilirdi. Fakat kim böyle vasat bir ölüm isterdi ki! Şahsen ben istemezdim!
Gerçi bana nasıl ölmek istersin? diye bir soru da sormamışlardı ama sorsalardı ses getiren , hatta haberlere bile konu olan bir ölüm isterdim. Ve belki de mezarımın başında ağlayan bir çok insan olması da iyi olabilirdi.
Oysa şimdi bir mezarım olsa bile o mezarın başında ağlayacak bir tek lanet olası üvey babamdan ve birkaç akrabamızdan başka kimsem yoktu.
Böyle bir ölümün getirisi ne kadar iyi olsa da kolay unutulacak olmak üzücüydü. Gerçi ölümün ne zaman geleceği hiç belli olmazdı. Zaten öyle de olmuştu.
Ama bir yandan da ölüyor olmak gözlerimin önüne gelen kara gözlerle daha acı verici olmuştu. Ona son kez veda ettiğimde onu ölmeden önce son bir kez de olsa görmeyi çok isterdim. Hatta o kralı annemin de görmesini ve anlattığım hikayenin doğru olduğuna inanmasını daha çok isterdim.
Gerçekleşmeyecekti. Ne annem o kralı görebilecekti ne de ben ' kalbimin çukuruna düştüğü ' kralı bir daha görebilecektim.
Mısır dilinde fısıldadığım bu ' kalbim çukuruna düştü ' sözleri bir kez işe yaramıştı. Fakat artık yaramazdı. Çünkü ben girdiğim geçmiş zaman tünelinden annem uğruna geleceğe gitmek için vazgeçmiştim.
