ကြွယ်ဝသော လယ်သူဌေးကြီး(ဘာသာပြန်)

ကြွယ်ဝသော လယ်သူဌေးကြီး ၃၆

အစ်ကိုယွီ ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေ လမ်းတလျှောက် ကွေးတက်နေတာမို့ ချန်လဲ့ ကြည့်ပြီး နှလုံးသားထဲမှာ ပျော်ရွင်မှုလှိုင်းတွေ တသိမ့်သိမ့် ရိုက်ခတ်နေသည်။

...အစ်ကိုယွီ အရမ်းပျော်နေပုံရတယ်...

သူတို့မြို့ကနေ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ လက်ထဲက  မီးပုံးလေးရဲ့ ဖယောင်းတိုင်မီးက ကုန်ခမ်းစပြုနေပြီး...ဒီနေ့ ရာသီဥတု ကောင်းတယ်၊
ညဘက်မှာ လရောင်ရှိတယ်၊ လမ်းပေါ်မှာ လူတွေ အများကြီးပဲ။ နှစ်ယောက်သား လက်ချင်းတွဲကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာကြသည်။

"ညီလဲ့  မင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရဲ့လား၊ မီးအသစ် ထွန်းမလား''
ချန်လဲ့  ခေါင်းခါလိုက်သည်။ လရောင်က လမ်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရလောက်အောင် တောက်ပနေသေးပြီး သူတို့ ဒီလမ်းကို မကြာခဏ လျှောက်လာတဲ့အတွက် လမ်းကို ရင်းနှီးပြီးသားပါ...

လရောင်သာသာမှာ အတူနှစ်ကိုယ် လက်နှစ်ဖက် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း လမ်းလျှောက်ရသည်မှာ ကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ်

ရွာလမ်းမကို ရောက်တော့ ရွာသားတွေလည်း ပွဲကနေ အချို့က လှည့်ပြန်လာကြပြီးလေ လူအရိပ်အယောင် တွေ့တာနဲ့ချန်လဲ့က တွဲလက်ကို အသာလေးဖြုတ်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ ယွီချင်ဇီ နဲ့ ခပ်ခွာခွာလေး နေလိုက်ပြီး.. လူတွေ ရှိနေပါတယ်လို့ ထိတ်လန့်တကြား လက်ဟန်ပြတယ်
"ရပါတယ်၊ သွားရအောင်" ယွီချင်ဇီ   သူ့ခေါင်းကို ညင်သာစွာ ယမ်းလိုက်ပြီး နားလည်စွာနဲ့ ဘာမှ မပြောတော့ဘူး

သူစိတ်မ၀င်စားတာကိုမြင်တော့ ချန်လဲ့  ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ စိတ်သက်သာရာ အေးဆေးစွာ လျှောက်လှမ်းတော့သည်။

ယွီချင်ဇီ စိတ်ထဲမှာတော့ သက်ပြင်းအသာချလိုက်တယ် လက်ရှိက  ၂၁ ရာစု ခေတ်သစ်ကမ္ဘာတစ်ခုမဟုတ်ဘူးလေ ရှေးခေတ်ကမ္ဘာတစ်ခုဖြစ်သည်။ အချစ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ လူတွေရဲ့ အမြင်တွေဟာ အလွန်ရှေးရိုးဆန်နေဆဲပါပဲ၊

အထူးသဖြင့် သူ့ဘေးနားက လိပ်ကလေး အရင်က ထူးဆန်းတဲ့အကြည့်တွေ အများကြီးရပြီး ရွာကလူတွေ အတင်းအဖျင်းပြောတာကို အရမ်းကြောက်တုန်းပဲ အရင်က မြို့ထဲမှာ သူ့ကို မသိတဲ့ လူတွေ အများကြီးမို့ အဆင်ပြေပေမယ့် အခု ရွာထဲ ဝင်လာတော့ ခေါင်းငုံ့သွားပါတော့တယ် သူနားလည်နိုင်တယ် နားလည်လို့ကို ခက်တာ