2, 1 Ve 0

93 10 26
                                    

Her şeyi kafamda bitirmiştim. James'in pelerinini alarak kuleden ayrılmıştım. Ravenclaw kuleleri, daha doğrusu Astronomi kulesine ilerlerken kimseye çarpmamak bir hayli zor olmuştu. Tüm bunlar yanında Sirius'u düşünmek gerçekten garipti. Hayatımı darmadağın edecek sırrım ortaya çıkmıştı ve ben hâlâ aşık olduğum kişiyi düşünüyordum. Saçmalamaktan başka bir şey yapmıyordum bile. Kuleye vardığımda pelerini bir köşeye bıraktım. Korkulukların yanına gidip henüz yeni kararan gökyüzüne baktım. Herkes ana salondaydı ve muhtemelen gülüşerek yemeklerini yemekle meşgullerdi. Ellerimi yanaklarıma koyup ufaktan vurdum. Bunu bile yapamaz mıydım ben? Zaten hak ettiğim bir ölüm değil miydi bu? Soğuk ve yalnız.

"Şimdi olduğun yerde kal!" Tanıdık bir ses. Tabiki! Ne beklerdim ki zaten? Eğer bu normal bir hikaye olsaydı, onunla bir konuşma yapardık, ona koşar sarılır ve öpüşürdük. El ele ortak salona iner ve zorlukların üstesinden gelirdik! Ama hayır. Bu sefer yazar, bana çare bırakmamıştı bile. Farklı bir yol sunmamıştı benim için. En başından beri beni bu yola sürüklemiş ve okuyanların canını acıtmayı planlamıştı. Haklıydı bir yandan. Masallarda kötüler ölmez miydi zaten. Bu masalın kötüsüde ölecekti birkaç dakika sonra.

"Lütfen Sirius. Sadece olması gereken şey bu. Dediklerin bir şey değiştirmeyecek, işe yaramayacak." Konuşmamıştı. Belki de anlamıştı zaten. Gerçi anlaması pek bir şey değiştirmezdi bile. Onun yanıma yaklaştığını hissettiğimde korkuluklara biraz daha yaslandım. "Gider misin? Yalnız ölmek istiyorum. Son dileğimi gerçekleştirir misin?"

Şaşırtıcı şekilde geri çekilmiş ve merdivenlerden aşağı inmişti. Sakince. Ve aynı sakinlik bende de vardı. Havada süzülürken gerçek bir sakinlik hissetmiştim.

Bir süre sonra, artık adım sesleri duymadığında yukarı çıktı. Boştu. Olması gerektiği gibi. Onu öldüren yer çekimi değil diye düşündü. Zaten en başından beri kendi kendini öldürüyordu. Kendi de korkuluklars yaklaştı. O da sevgilisi gibi süzülecek, ardından onun yanına gidecekti. Hem o hemde sevgilisi yalnız ölmüştü, ama bu yola beraber çıkarak. Kendi de sakince süzüldü. Ve okuldaki yakınları bu süzülmeyi hiddet ile karşıladı.

Bittiiiiiii!

Öhm, yorumları tahmin edebiliyorum ancak sormak istiyorum. Nasıldı?

Bazı alternatif son yazan arkadaşlar vardı, onları da aşırı beğendim bu arada.

Neyse, Summer'da görüşmek üzere!

İyi günler efendim...

spring | wolfstarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin