İzin ver GxG

1.Bölüm.Nasıl başladı....

Yeşil elbisem kirlenmişti.Her yer kan olmuştu...Ani olarak ne yapacağımı bilemedim şimdi ne olucaktı? Beynim çalışmayı durdurmuştu.Olduğum yerde dona kalmıştım.

Ta ki elimden birini elimden tutup koşmaya başlamasına kadar.Beni ordan hızlıca uzaklaştırdı.Hangi ara bu hale geldim.

___________________________________________
Ωηγσ,ξηδμ,ρτξβ(yok et,dağıt,yak!)Ωηγσ,ξηδμ,ρτξβ(yok et,dağıt,yak!)Ωηγσ,ξηδμ,ρτξβ(yok et,dağıt,yak!)
[Burda her hangi bir alfebeyi kullandım]
___________________________________________

Sabah gözüme güneş ışıklarının düşmesiyle uyandım.Bu gün bayrama hazırlık vardı.Yazın gelişini kutladığımız bir bayramdı.Ve galiba sadece bizim köyde mevcuttu.Ve tabiki herkesin en meşgül olduğu gündü. Benimde yerine getirmem gereken işlerim vardı.

Üzerimi değişip annemin yanına gittim.Sabahın köründen çalışmaya başlamıştı zavallı tabikide sadece bakmakta olmazdı.Yanına indim,biraz gergin gibiydi.Ama ne olduğunu sorsam yine cevap vermeyecekti.Ben bazen napacağımı bilmiyorum bu anneyle.Birazcık duygusuzdu annem.Kekeleyerek konuşurdu genelde teması sevmediğindende öpülmesinden falan hoşlanmazdı.

-Bir şeymi oldu?
Yüzüme baktı:

-H-h-ha-yır b-bi-ir s-so-sorun y-yok.G-güna-ydın b-bu a-ara-arada.G-ge-gerçi s-sen u-uyandı-uyandığın a-anda so-soruş-soruşturma-maya b-baş-ladın.

-Hadi ama,anne kesin bir şey oldu...Niye böyle bakıyorsunki bana?

-Y-ya-yapıla-yapılacak iş-işler v-var y-yar-yardım ede-edeceksin de-değil mi?

Sadece başımı salladım.

Hızlıca yemeğimi yedim ki, işlere çabuk başlarsak, çabuk biterdi. Bu bayram zor olsa da çok seviyordum.

Günün sonuna doğru işlerimi bitirmeyi becerdim.Tam da dinlenicekken annem bana suya gitmemi söyledi.Çıldırmak üzereydim keşke kardeşim falan olsaydı o giderdi.

Sürüne sürüne çeşmenin başına geldim.Kızlar yine çeşme başında dedikodu yapmaya gelmişlerdi."Bakalım bu gün yeni ne vardı?"

-Duydunuzmu? Kral Antonio Kont kralı Oliver ile görüşmüş ama galiba görüş hiç iyi bitmemiş.Savaş çıkıcak söylentisi dolaşılıyo her tarafta ama tam emin olamıyoruz.

-Eğer söylenti doğruysa ne yapıcaz?Kaçıcakmıyız kalıcakmıyız?

Sohbete dahil olmasam olmazdı:

"-Kaçmak?Kaçarsak onlar bizim korkak olduğumuzu düşünücekler böyle düşünsünlermi istersiniz?Ben sonuna kadar ülkemin yanında olucam."

-Hadi ama Napal biz sadece öylesine söyledik savaş çıkması için neden yokken savaş çıkmayacakdır.Değilmi?

Ortam sessizleşti çünki onların bunu yapacağına eminlikle söylemek mümkün.

Orada daha uzun kalamazdım yanlarından ayrılıp eve doğru yola koyuldum.

Sanki takip ediliyomuşum hissine karşı gelemiyordum gerçekden de yaprak seslerini duyana kadar hemen arkamı dönücekken mal arkadaşım Jeneffera'nın üzerime atlaması bir oldu.İyiki su dökülmedi.
Tokat yapıştırmağı ihmal etmedim:

-Mal sen ne yapıyorsun? Yüreğim ağzıma geldi.

-Ahahahahahaha ay korkucağını tahmin etmemişdim özür dilerim.Ha beni affedicekmisin?(arada bir kıkırdamasa üzgün olduğuna gerçekten inanırdım)

-Seni affede biliceğimi sanmıyorum.(Rolümü iyi oynadım galiba çünki tepkileri öyle görünüyodu)

-Ne?!Niye ama?!Bak gerçekten üzgünüm söz bir daha seni korkutmayacağım!