Maç sonunda başlamıştı ilk 11 her zaman ki gibiydi Zaniolo yedekteydi nedense onun hareketleri beni çok heyecanlandırıyordu Keremde maçı taşımaya çalışmaktaydı.İlk gol İcardiden geldi ve herkes biranda aşkın olayımı söylemeye başladı bende onlara eşlik ettim 30dkdır kimse gol atmıyordu çoğu kişi sıkılmıştı bile ama maç bu her zaman gol olmayabilir diye düşünürken ilk yarı bitti fotoğraf çekiminden sonra oyuncu değişikliğine gidildi Okan hoca her zaman ki gibi Zanioloyu ilk yarıdan sonra oynatıyordu son kozunu oynar gibi.Bende merakla onları izliyordum.
"Bence Zaniolo bu sefer atıcak eminim" dedi Ceyhun.
Kereme bu maç birşeyler olmuş gibiydi sanki yorgundu derken Okan hoca onun yerine Barışı aldı Soyunma odasına giderken bana baktı sanki moralini düzeltmek için hemen elime telefonu almamla kapanması bir oldu.Maç çıkışında zaten hepsiyle konuşacaktım.
İkinci yarı başladı bu sefer gerçekten heyecan doruktaydı derken Abuobakar gol attı herkes yuh diye bağırıyordu bende gereksiz yere stres olmuştum maç devam etti bu sefer biz ataktaydık dakika 78deydik umudumu yitirmemeliydim çünkü Fatih Terimin şu sözü aklımdan çıkmıyordu.Maç bitmeden hiçbirsey asla belli olmaz.
Tam o sırada Zaniolo mükemmel bir gol attı yerimden sıçrayıp arkadaşlarıma sarıldım çok büyük bir coşku oldu stadta herkes bağırıyordu kendimi bile duyamz haldeydim Zanioloya odaklanmıştım annesinin yanına gitti hemen her zamanki gibi anneside şansımıza hemen yanımızda oturuyordu.Yine o kaçamak bakışını bu sefer o attı.
"Bence sen Keremi bırak bu çocuğa git"dedi Taha.
"Güleyimde başıma gelsin"dedim
Sonunda maç bitmişti herkes evlere dağılıyordu bizse imza kovalıyorduk.
Sırtımdaki 10 yıllık Muslera formasını imzalatacaktım.
Herkes bir anda forma çıkarmaya başladı bende hemen keremin yanına gittim.
"Keremm" diye bağırdım
"Ne oldu"
"Bana forma verrr"
Formayı verdi bende tabiki kendime değilde oradaki küçük bir çocuğa verdim.
Kereme geri döndüğümde Zaniolo bize bakıyordu.Büyük ihtimalle aklına eski anıları gelmiştir diye düşündüm sonra stadın dışına çıktık ve tüm kadroyla fotoğraf çektirdik ben Taha'nın yanında yerimi aldım. Zaniolo cebinden birşeyi çıkartıyordu.Küçük bir kağıt yere düştü eğilip ona verdim.
"Teşekkür ederim"dedi göz kırptım ve arabaya doğru ilerledim.Biraz fazla çalkantılı bir gün olmuştu ama olsun değdi.
