DİLHUN

3.Bölüm

İnsan sevmeye başlayınca yaşamaya da başlar.

William Shakespeare

_____________________________________

Karşımda iki tane adam vardı. Birini yeni görmüştüm. Diğeri ise her fırsata beni sinir etmeye devam eden komutan. Şu an için tek temennim bu evde yaşayanın o olmamasıydı.

Komutan belliki benim alt kata taşındığımı bilmiyordu. İlk şaşkınlığını attıktan sonra konuşmaya başladı.

"doktor hanım bakıyorum da sürekli bi yerlerden çıkmayı çok seviyorsunuz."

"bana daha çok siz seviyomuşsunuz gibi geldi ama siz bilirsiniz. Burası sizin evinizmi acaba."

"Evet. Alt kata yeni taşınan kişi de siz olmalısınız galiba."

Aferin kızım aldın başına belayı yine.

"evet yeni taşındım bende"

O anda hiç beklemediğim bi şekilde elini uzattı ve

"Hoşgeldiniz. Akın ben tanışamamıştık daha önce"

"Hoşbuldum. İdil bende."

"siz ne için gelmiştiniz?"

Allahım ölüyomuyum bu ayı nasıl insan gibi konuşuyo benimle.

"sanırım sesinizin farkında değilsiniz. Uyuyamayınca daha fazla dayanamayıp geliyim dedim."

"bütün apartmanda kimse rahatsız olmazken bi tek sizi mi rahatsız etti sesimiz."

Heh bende bu ayı nerde diyordum tam idil

"kusura bakmayın ama bu bağırışlarınıza rağmen kimse gelmediyse bu benim değil onların sorunu."

"iyi daha sessiz olmaya çalışırız."

"sağolun zahmet olucak size ama"

"evet çok zahmet olucak gerçekten"

Şimdi kavga edip binayı ayağa kaldırırım ama dua etsin hem yorgunum hemde saat çok geç.

Yanında bizi izleyen adama iyi akşamlar dedim ve ona bakmadan aşağı kata indim.

Eve girdikten sonra bi kaç dakika bekledim ve bi ses duymayınca uyumaya karar verdim.

Sabah olunca hızlı bi kahvaltı yaptım ve giyinmeye başladım. Ela gözlerime uyum sağlayan saten zümrüt yeşili bi gömlek altına da pantolon giydim ve askeriyeye doğru yürümeye başladım. Bi an önce arabamı getirmem lazımdı.

Bi süre sonra askeriyeye varmıştım. İçeride sadece emir vardı. Masama oturdum. O sırada emir konuşmaya başladı.

"Günaydın idil nasılsın?"

"günaydın. İyiyim sen nasılsın?"

"bende iyiyim teşekkür ederim."

"seda ablalar daha gelmedi mi.?"

"seda abla izinli bugün. Kübra da daha gelmedi."

"anladım sağol"

"idil sen nereden gelmiştin"

"izmirden. Neden bişey mi oldu."

"yok hayır sadece merak ettim."

Sadece kafa salladım ve işime döndüm. Bi süre sonra Kübra da gelmişti. Ondan duyduğuma göre seda abla düğün hazırlıkları ile uğraşıcakmış bugün.

Zaman yavaş yavaş geçerken birisi bana seslendi.

"idil hanım"

Bu dün gelip bacağına pansuman yaptığım adamdı. Neydi adı hatta. Akif mi aslan mı. Aslan dı galiba.