Cevapsız Mektuplar [Tamamlandı]

22.04.2023

Zihnimi anlayabilen tek insan;

Artık çok yorgun hissediyorum. Son 3 haftadır hiç iyi değilim. Tükenmiş hissediyorum. Dipsiz kuyunun içine düştüm adeta.

Kolyeni kaybettim, sana çok benzeyen biriyle çarpıştım, sanaldan sevdiğim bir arkadaşımla kavga ettim ve konuşmuyoruz, çocukluğumdan beri severek dinlediğim bir grubun üyesi vefat etti ve daha üstünden 1 hafta geçmeden çok sevdiğim başka bir grubun üyesi vefat etti....

Liste uzayıp gidiyor işte. Sürekli güçlü görünmekten yoruldum. Tek başıma ayakta durmaktan yoruldum. Zihnimi anlayabilen kimse kalmadığı için yoruldum. Yaslanabileceğim kimsem kalmadı. Soğuk mezar taşına sarılmaktan başka çarem kalmıyor artık.

Çok çaresiz hissediyorum. Az önce senden sonra varlığına en çok ihtiyaç duyduğum arkadaşımı aradım ve tahmin ettiğim gibi telefonumu açmadı. Onu aradığımı görüp geri dönmezse ne yapacağımı bilemiyorum.

Bazı şeyleri fark etmeye başladım güzelim. Ben içimde biriktirdiğim acılar yüzünden pislik birine dönüşüyorum. Ben böyle biri olmak istememiştim. Kimseyi üzmek istememiştim. Bencilleştiğime inanamıyorum. Mutlu olamadığım için başkalarının da mutlu olmasını istemiyorum sanırım. Çok bencilce, değil mi?

Yine suçum yoksa ve kendimi suçluyorsam sanırım bana çok sinirleneceksin. Lütfen rüyama uğrayıp sinirini belli etme. Bana kızmanı özlesem dahi şu durumda kaldıramam bebeğim. Sadece artık birine yaslanıp dinlenmek istiyorum.

O kadar çok dinlenmeye ihtiyacım var ki ne saçmalıksa uyuyamaz hale geldim. Çok uykusuzum. Uykum olmasına rağmen gözlerimi kapatınca uyuyamıyorum.

Birisi görsün artık beni. Ayakta duracak gücüm kalmadı. Buraya kadar dayanmış olabilirim ama daha fazlasına dayanacak kadar güçlü birisi değilim, korkuyorum. Her şeyin daha kötüye gitmesinden korkuyorum.