Saat 03:23
Çaresizliğime ağlarmışcasına durmadan yağan yağmur, saçlarımı sırılsıklam yapmış, alnıma, yüzüme yapıştırmıştı. O an öyle bir durumdaydım ki, ileriye uzattığım ellerim kalbimle birlikte ritim tutmuştu. Birisi deli gibi atarken, diğeri deli gibi titriyordu.
Bulanıklaşan görüntüler akan yaşlarım yüzünden miydi yoksa yağmur mu diye karar veremeyecek kadar aklımı kaybetmiştim.
"Haydi, sadece tek bir atış ve bana gerçekten ondan hoşlanmadığını kanıtla."
Arkamda durmadan kulağıma fısıldayan abimin nefret dolu sesinin aksine önümdeki adam, yüzüme küçük ama içten bir gülümsemeyle bakıyordu. O da adam abim gibi ateş etmemi istiyordu.
Ben bir korkaktım. Sevdiğimi söylemeye cesaret edemeyen ama önümdeki sevdiğim adama silah uzatacak kadar da ahlaksız bir heriftim. Elimde sanki tonlarca ağırlık varmış gibi iki elimle sıkıca tuttuğum silah ona değil de kendi kalbime tutmayı o kadar çok isterdim ki. Ama bunu bile yapamayacak kadar korkaktım.
O bir ateşti. Hayatıma girdiği an etrafımda olan her şeyi kül etmiş, bir tek beni o ateşin içinde sapasağlam bırakmıştı. Çünkü biliyordu. Bir gün ona gerek kalmadan benim kendimi diri diri yakacağımı, onun yüzünden diri diri yanacağımı çok iyi biliyordu.
Diger kitaplarıma her gün bölüm yazıyormuşum gibi yüzsüzce yeni bir kitap daha yapıştırdım sayfama...
SEVİLİYORSUNUZ.
