Bugün 14.09.2007. Sizin için sadece bir tarih belki ama benim için bugün belki de hayatımın en mutlu günü. Çünkü ben bugün resmen üniversiteli oldum!!!
Bugün öyle hayecanlıyım ki ah bir an önce üniversitenin kapısını aşındırmamak için kendimi zor tutuyorum!
Sabaha kadar yattıgım yatak diken oldu bir gecede sabaha kadar uyuyamadım bir sağa döndüm bir sola. Neyseki güneş ışıklarını dünyaya gönderir göndermez hazırlanıyorum
Kahvaltıya indim yaklaşık 3 saatlik bir hazırlanıştan sonra. Ufak çaplı bir şok yaşadım dayım tarafından.canım dayıcım beni o kadar sever o kadar sever ki acaba ilk günden yeğeninin canını sıkarım nasıl ilk günden tüm üniversiteye onu rezil ederim diye düşünmüş ve şu dahiyane fikri kahvaltının ortasında söylemeye karar vermiş : "ben seni okula bırakırım"
Canım dayım nede düşünür yağenini(!) şimdi aglıyacağım. Neyseki benim ultra zeki kuzenim benden önce davranıp baba ben mirayı bırakırım sen işe geç kalma demesin mi?
Ya bugünün benim en mutlu olduğum gün olması gerekiyor. Peki o zaman sorarım size neden herkes sözleşmiş gibi bugünü bana zehir etmeye çalışıyor. Ama benim adımda miraysa ben de bu oyunu bozarım!
Bi hırşımla kalktım masadan. Sesimi normal tondan biraz üstte kavga tonundan biraz az bir sesle karşı çıktım. Bir işte eren varsa ben yokum dayı.dayım şok! Tabii ne kadar şok etkisi yaratsa da kısa sürede anlattı ve bana dönüp peki miray hanım bugün sizin günümüz siz nasıl isterseniz dedi bu sefer ben şok ! Eren şok! Yengem şok! Erene bir zafer bakışı atıp dayıma döndüm dayı kahvaltını bitirdiysen çıkalım!
Dedim o da tamam güzellik dedi hooop yoldayız bakalım bizi ne bekliyor üniversitede
ŞİMDİ OKUDUĞUN
üniversiteli
Romancedüşünüyorum. Bunca yılın ardından boğazın o tadınık tuzlu kokusunu içime çeke çeke düşünüyorum. Acaba diyorum o her şeyi başlatan ilk güne geri dönebilsem yine o mavi gözlere bu kadar kilitlenir miydik, sonuçlarının böyle olacağını bilsen yine bu e...
