Buğra: Sana yaşlı olmadığımı çok güzel kanıtlayacağım
Buğra: Sadece bekle
Efe: Bak olum
Efe: Konuşma benimle şöyle
Efe: Dağa taşa sürtünesim geliyor
Efe: Sus
Eylem: Dağ da taş da benim
Eylem: Hadi sürtünelim
Eylem: Lütfen
[!] BxBxB
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Buğra ~ Eylem ~ Efe)
Araba durduğunda yanımda oturan Efe başını omzumdan kaldırıp bana gülümsedi.
Buğra'nın arabayı getirmesini beklerken kollarımın arasından asla ayrılmamış, arabaya binerken de arkada benimle oturmuş ve bir an bile benden uzaklaşmamıştı.
Gülümsemesine aynı şekilde karşılık verdiğimde Buğra arabadan inmiş benim tarafımda olan kapıyı açmıştı.
Bakışlarımı Efe'den çekip ona yönelttiğimde aynı şekilde o da gülümseyerek bana bakıyordu.
Ben zaten yüzümden silemediğim gülümsememle öylece bakıyordum ona. Efe hâla kollarımın arasındayken anlamsız bakışmamızı Buğra sesli bir şekilde gülerek bozdu.
"Mal olduk iyice." kendi kendine söylenir gibi konuşmasını ikimizde duyduğumuzda biz de onun gülüşüne eşlik ettik.
"Hadi inin artık." yüzündeki gülümsemeyi silmeden konuştuğunda keyfinin fazlaca yerini olduğu sesinden bile anlaşılıyordu.
Efe kollarımdan ayrılıp hızla arabadan indiğinde birkaç saniye şaşkınlıktan duraksasam da Buğra'nın yanına gelip gülen yüzüyle bana baktığında ben de hızla indim arabadan.
Buğra kapıyı kapatıp arabayı kitlediğinde eleni bana uzattı. Ona bakarak gülümsediğimde aynı şekilde karşılık aldım.
Ne kadar daha birbirimize mal mal gülümseyecektik acaba ?
Elimi uzatıp avucuna bıraktığımda sıkıca tuttu. Efe hiçbir izin alma gereği duymadan hızla koluma girdiğinde Buğra'nın önden ilerlemesiyle eve girdik.
Rüya gibi geliyordu her şey. Sanki uyanacak ve yeniden yalnızlığıma ağlayacaktım.
"Eylem'im evimize hoş geldik." Efe tuttuğu elimi bırakmadan boşta kalan eliyle de koluma sıkıca sarılmıştı.
Bakışlarımı ondan yana çevirip başımı hafif eğdiğimde çenesini koluma yaslamış otoparkın ordan beri asla silinmeyen gülümsemesiyle bana bakıyordu.
Buğra yavaşça önüme gelip durduğunda bir elini Efe'nin diğer elini de benim belime atıp bizi hafifçe kendine doğru çekti.
Başını hafif eğip alnını alnıma dayadığında gözleri kapalı ve dudakları hafif yanlara kıvrılmıştı.
"Konuşacak çok şeyimiz var aslında ama bence üçümüzde birçok şeyi başından beri biliyorduk." Buğra'nın sözleriyle istemsizce başımı salladığımda Efe kolumu daha sıkı sarmış Buğra da hafifçe belimi okşamıştı.
