Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"3 Gül" - FİNAL -
(Medyadaki şarkıyı açarak okumanız önemle rica olunur.) ***
Kerem bitirdiği son mektupla gözündeki yaşları sildi. Anılar zihnine üşüştü. Taraftarın onları yolladığı an geldi aklına. Çok fazla etrafına bakmamıştı, bu yüzden bulanık anılardan başka hiçbir şey yoktu zihninde. Keşke baksaydım diye geçirdi içinden. İçinde bir şeyler hissediyordu, buna ne isim koyacağını bilmezken derin nefesler aldı.
Mektupların ne zaman yazıldığını bilmiyordu ama bunu yazan kızı bulmak için elinden gelen her şeyi yapacağını biliyordu. Acele bir şekilde evden çıktı. Her adımını aceleyle atıyor, kalbi minik bir serçeye aitmiş gibi hızlıca atıyordu. Bu kızın kim olduğunu bulmak istiyordu, gözlerinin içine bakmak ve yazdıklarını ondan dinlemek istiyordu.
Evinin yakınındaki kargoya gitti, bu mektupların kimden geldiğini öğrenmek istedi. Kendisi ne kadar onu bulamayacağını söylese de Kerem onu bulacağını biliyordu.
Kargo şirketi kızın söylediği gibi sıkı sıkıya tembihlenmişti, söylememekte ısrarcıydılar ve bu durum Keremin hiç hoşuna gitmiyordu. Uzun bir diyalog sonunda yalvara yakara adresi buldu. Buraya geldiği hızda arabasına atlayıp verilen adrese sürmeye başladı. Şeritler akıyor, Kerem boş sayılabilecek yolda son sürat ilerliyordu.
Sonunda verilen adrese geldiğinde dışı beyaz bir apartman karşılamıştı onu. Cebindeki kağıttan kargocunun yazdığı daire numarasına baktı. Zillere giderken numarayı buldu, beklenti içerisinde zile bastı.
Kalbi evden çıktığında olduğu gibi bir serçe edasıyla çarpmaya devam ediyordu. Onu neyin karşılayacağını bilmiyordu, bir mektup dizisinden neden bu kadar etkilendiğini de bilmiyordu ama içinden gelen ses o kızı bulmak istiyordu ve Kerem içinden gelen sesi dinlemek istediğini çok iyi biliyordu.
Heyecanlıydı, korkuyordu ama en önemlisi bunları yazan kızın birkaç adım ötesinde olduğunu düşünüyordu. Kim olduğunu sorgulamadan açılan kapı ile asansörü beklemeden merdivenlere yöneldi. İkişerli üçerli çıktığı merdivenler sonunda kata ulaştı. Kapalı iki kapı onu karşılarken Kerem hangisi olduğunu düşünmeye başlamıştı ki açılan kapıyla bakışları oraya döndü.
Kırklı yaşlarının sonundaki kadın başına bağladığı yazma ile ona bakıyordu. Gözlerindeki yorgunluk, kuruyan dudakları, solgun teni ile büyük bir acı yaşadığı kilometrelerce öteden belli ediyordu. Kadının bakışları Keremde durdu, üzerini inceledikten sonra kadının gözleri doldu.
"Geldin." dedi. Kapıdan çekilen kadınla içeri giren Kerem içindeki huzursuzlukla salona adımladı. Ne olduğunu, bu kadının onu nereden tanıdığını anlayamamıştı ama içinde büyük bir huzursuzluk vardı. Kalbindeki serçenin kanat çırpışları yavaş atmaya başlamıştı. Koltuğa oturan kadının aksine Kerem ne yapacağını bilemez hâlde ayakta kaldı. Oturduğu koltuğun yanına vuran kadın ile Kerem de koltuğa oturmuştu.
