I Hate To Admit [Chanmin]

on bir

00.00 ♥

☾

Chan sağlıklı yaşamaya çalışan biriydi. Hayatı boyunca sigarayı ağzına sürmemiş, alkolü oldukça az tüketmişti. Zaten tadını beğenmediği için kahve ve kafein içeren herhangi bir içecek tüketmezdi. İş kurdunun sağlığına geldiğinde de bu titizliği devam eder, aynı şekilde bastırıcı tüketmekten kaçınırdı.

Geriye dönüp baktığında bastırıcı tükettiği sayılı gün aklına geliyordu. Seungmin ile olan ayrılıklarından sonra aralarındaki ruh eşi bağı onları zorlamayı bırakana kadar ikisi içinde kızgınlık oldukça zor bir süreç olmuştu ve Seungmin gibi Chan'da sık sık bastırıcı almak zorunda kalmıştı. Bu günlerde ise sadece konsere ya da önemli bir programa kızgınlığı denk geldiğinde ilaçları kullanıyordu.

Fakat şimdi uzun süredir kendini uzak tutabildiği bastırıcılara Seungmin'in kızgınlığı yüzünden hissettiği huzursuzluk hissiyle ihtiyaç duymuştu. Kendini oyalamak ve bu hissi unutmak için kendini işe vermiş, uyumaya çalışmış ve ilgisini pekte çekmeyen bir diziye odaklanmaya çalışmıştı. Fakat hiçbiri işe yaramamış alfa kendini evde bastırıcı ararken bulmuştu.

İçmeye ihtiyaç duymadığı için genel olarak etrafında da bulundurmadığı ilaçları önce bir umutla kendi odasında aradı. Belki çekmecelerde unuttuğu bir kutu vardır diye düşünerek her yeri karıştırdı. Odasında bulamayınca ise stüdyolarında şansını denemek istedi ama sonuç aynıydı.

Son seçenek ise Changbin ve Hyunjin'in kaldığı odaydı. İkisininde alfa olmasından dolayı bir bastırıcının olma ihtimali en yüksek olan odaydı. Fakat saat Chan etrafta oyalanmaya çalışırken ilerlemişti ve uyuyor olmaları yüksek ihtimaldi. Bu yüzden Chan bir süre bastırıcıya ihtiyacı olmayacağını düşünerek kendini alfaların odasından uzak tuttu.

Sonunda odadaki bal kokusu kendisinin bile fark edebileceği bir yoğunluğa ulaşıp yerinde duramayacak kadar huzursuz hissetmeye başladığında başka çaresi olmadığına karar verdi. Changbin'in uykusu ağır sayılabilirdi ve eğer yeterince sessiz olursa Hyunjin'i uyandırmadan sadece bastırıcıları olup olmadığına bakabilirdi.

İçten içe onları rahatsız etmek istemesede artık katlanamadığı hisle stüdyodan çıkıp koridorun sonundaki odalarına adımladı. Evin sessizliğinin arasında duyabildiği tek şey Jisung'un odasından gelen, muhtemelen uyuyamadığı için açtığı, müzikti. Sesi çok yüksek olmasada Chan'ın sessiz atmaya çalıştığı adım seslerini örtüyordu.

Chan sonunda çiftin kaldığı odanın kapısına ulaşıp fazla düşünmeden kapıyı açtı. Karşılaştığı manzara ise rahatsız etmekten korktuğu rahatça uyuyan arkadaşları değildi. Tahmininin aksine uyanık olan ve nefessiz şekilde öpüşen arkadaşlarını fark ettiğinde ağzından bir küfür kaçtı. Stüdyoda bunca zaman içi içini yerken Changbin ve Hyunjin uyumuyor, sadece öpüşüyordu.

Chan'ın odanın kapısını açmasıyla aydınlanan odada Hyunjin hemen arkadaşına dönmüştü. Changbin beyaz çarşafların arasında Chan'a bakmaktan kaçınırken onun aksine üstünde hiçbir şey olmayan Hyunjin "Bir şey mi oldu?" diye sormuştu. Sanki neredeyse sevişmek üzereyken yakalanan o değilmiş gibi rahat bir tavrı vardı.

"Ne kadar sessiz sevişiyorsunuz?" Chan buraya gelmesinin sebebini unutup aslında kapıyı çekip onları yalnız bırakması gerekirken şaşkınca sordu. Zaten daha önce onları çok kez öpüşürken ya da sarhoşken öpüşmekten ileri giderken görmüştü. Bu yüzden çekinmeden yüzünü ekşiterek cevap almayı bekledi. Bu komik durum şimdi aklını biraz olsun dağıtmıştı.

Fakat soruyla beraber sesli şekilde gülen Hyunjin'in aksine Changbin sinirle bağırmış ve kendini biraz olsun saklamak için kullandığı yastığı Chan'a doğru fırlatmakta gecikmemişti. "Defol git!" Yastık Chan'ın omzuna çarpıp yere düşerken Changbin bağırdı. Şimdi yerinde biraz daha dik oturduğu için Chan onunda bir şey giymediğini fark etmişti.