beklenmeyen...

1K 32 3
                                    

       Jeon'un kimden olduğunu bilmediği bı kızı vardı. Sarhoşken olmuştu. Kadın doğurup bırakmıştı kapısına jeonun. Kim'in de bı kızı vardı. Neredeyse aynı yaştaydılar. Kim'in karısı kızını yani lena'yı doğururken ölmüştü. Jeon'u biliyorsunuz zaten onun kızının adı da binna idi. Jeon kızının hep parlaması için adını binna koymuş, onunla hep gurur duymuş, ona hiç bir zaman kızmamış, ne isterse yapmış ama bir yandan da terbiye etmişti. Kızının bir dediği onun için emirdi. Jeon kızını bı kreşe yazdırmak istiyordu. Bu kreş "Kim kreşleri" diye geçiyordu. İçeri girdi, yukarı çıktı. Bu sırada kızı onun kucağındaydı. Kızını yürütmezdi. Kızının acayip bı güzelliği vardı. Gözleri Simsiyahtı teni bembeyaz, ince uzun parmaklı, saçları naif bı kızdı. Jeon sonunda kızını yanına bıraktı ve kapıyı çaldı. Gel komutu duyulduğunda kapıyı hafif açıp kızını önden içeri yolladı. Sonrasında kendi girdi. Bay kim... Onu tanımak istemiyordu. O değildi, öyle olmasını istemiyordu... "Buyrun ba-" Kim'in bakışları jeon'u bulunca susmuştu. Ağzı açık kalmıştı, şaşırmış ne olduğunu anlamaz halde ona bakmıştı. Ayağa kalkmıştı. Jeon onu tanımayacaktı. Kararlıydı, kızı onun için öncelikti. "Biz Binna'yı bu kreşe kaydetmek istiyorduk bay" dedi ve bekledi."Kim... Bay kim" dedi hayal kırıklığı ile. "Neyiniz oluyor? Yeğeniniz mi?" "Hayır kızım oluyor." Jeon kendini onun kollarına atmak istiyordu fakat gururu bunu önlüyordu. Bakışları hep gözlerindeydi. Onu izliyordu. Ne kadar da değişmiş dedi içinden. Kim de aynı şeyi düşünüyordu. Jeon'un o hali yoktu. Yaramaz ve ukala değildi. Tamamen kaslı ve yapılı bir beyefendi, çok iyi bir baba gibiydi. "Bay jeon kızınız kızımızdır. Kılına zarar gelmeyecek. Temin ederim onunla özel olarak ilgileneceğim. Merak etmeyin o bana emanet." Dedi sesi çatlamıştı kızınız derken.Kapı bı anda hızla açıldı ve Lena girdi. "Baba!! Baba!! Kitabım nerde ders başlamak üzere ve sen neden gelmiyorsun ki kızıyor müdür amca." Kız jeon'un yanına gitti. "Bu abi kim baba? Çok yakışıklıymış." Jeon eğildi ve kızın saçlarını arkaya doğru taradı. Yanağını Öptü ve "Sende çok tatlısın. Bak bu benim kızım. Onunla iyi anlaşın olur mu tatlım?" "Kız jeona hayranlıkla bakıyorken yanındaki kıza baktı ve "Hoşgeldin okulumuza, bak buda benim babam!" Diyip kim'i işaret etti. "Ama annem yok, istersen beraber oynayabiliriz." "Babacığım, izin verirsen gitmek istiyorum kendimi incitmeyeceğime söz veririm." "Git kızım sonra sınıfa gidin. Ben senin çantanı oraya götüreceğim." Diyip kızını öptü. Kızı da jeon'u öptü ve sıkı sıkı sarıldı. Kızlardan sonra "Başka bir şey yoksa gideceğim bay Kim." "Numaranı vermen gerekiyor bana. Ah yani şey okul için gerekli oluyor da yani vermen gerek. Ben de yazbilirim tabi." Jeon ona göz devirdi ve numarasını verdi." Okul harici herhangi bir konu için yazmayın lütfen."
Biraz düşündü ve "Ve, kızım benim en değerlim ona bir şey olursa bu okulu başınıza yıkarım. Ona dikkat edin." Kızının çantasını sınıfına bıraktı ve çıktı jeon. Arabasına bindi. Bindiği anda gözünden yaşlar akın etti. Boğazı tıkanmıştı. Hıçkırıyordu, gözleri kızarana dek ağladı. Arabanın ardında biri cama vuruyordu. Jeon başını çevirdiğinde bay Kim' i gördü. Gözlerini silip camı açtı. "Buyrun bat Kim?" "Ağladın mı sen? Neden ağladın jeon?"
"Bu sizi ilgilendirmez bir şey yoksa gideceğim." "Kızınızın ilaçları varmış öyle dedi. Onları arabada unutmuş. Bende sizi görünce gelip alayım dedim." Jeon ilaç kutusunu Kim'e uzatırken elleri değdi birbirine. Jeon kendini kaybetmiş gibiydi. Ellerini hemen geri çekti. Jimin arıyordu. "Efendim Jimin? Ha evet evet bıraktım Binna'yı. Tamam geliyorum. Evet evet yoldayım birazdan orda olurum. Ah sanırım adı Kim kreşleriydi. Aynen. Tamam kapatıyorum. Gelince konuşuruz şimdilik görüşürüz Jimin." Bay Kim bana baktı ve görüşürüz dedi. Aynı şeyi söyleyip hızla arabamı kullanmaya başladım. Ne oluyordu bana? Unutmuştum onu hatırlamıyordum onu!" Sinirliydim, üzgündüm, kırgındım, acı doluydum. Arabamı hızla park edip odama son hız çıktım. Girdiğimde Jimin de oradaydı. Ona sarıldım. Aynı şey olmuştu. Ağlıyor nefes alamıyor, konuşamıyordum. "Ne oldu jeon? Sana ne oldu dedim niye böyle ağlıyorsun?! Hey!!? Jeon!!!" Biraz soluklandıktan sonra anlattım ona. Şaşırmış ve benim için üzülmüştü. Beni yıllar geçsede bırakmayan tek kişi oydu.  Çıkışta benimle geleceğini söyledi. Bazı dosyaları tamamlayıp bı cafede kahfe içip rahatlamıştık.

Arkadaşlar nasıl olmuş???

smut! +18 TAEKOOK jeon notların için yardım ister misin?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin