Hard to love

09 - never too late

Het zachte matras veerde met mijn bewegingen mee toen ik me er op liet neerploffen. Mijn blik op het plafond gericht en mijn gedachten bij wat er in deze korte tijd nou eigenlijk precies gebeurd was, vroeg ik me af waarom blondie eigenlijk mij had uitgekozen om mee te laten doen in haar wereldje. Misschien was er dan toch wel iemand waar ik indruk op heb kunnen maken. Ik vroeg me af wat dit hele gedoe nou eigenlijk inhield. Maar één ding wist ik zeker, dat ik  weg was van thuis . Veel slechter dan dat kon het niet worden. Mijn moeder heeft mij en mijn vader verlaten, vooral mij in de steek gelaten , toen ze het niet meer aankon dat mijn vader mij misbruikte en mishandelde. Ze is in één dag verdwenen en ik heb nooit meer wat van haar gehoord. Maar net toen ik op het punt van inzakken stond, door een depressie die ik niet kon volhouden, pakte thomas mij op van de grond en maakte mij net iets zekerder van mijzelf. Het was net genoeg om die zwarte dagen die mijn leven kleurde donkergrijs te verven. Ik was eigenlijk gewoon een hulpeloos welpje die in de grote oceaan was gegooid om te overleven in een wereld waar die niet thuishoorde. Maar ik kon niet opgeven, ik mocht niet verdrinken. Een zachte bonk op de deur van mijn nieuwe kamer liet me weer realiseren waar ik was. ,Ja?' vroeg ik terwijl ik opstond en alvast naar de deur liep om hem open te maken. Toen ik de deur opendeed stond er een wondermooie verschijning voor mijn neus. Dit schepsel had groenige ogen en donker blond haar. Zijn stevige gelaatstrekken maakten het kunstwerk dat zijn gezicht genoemd werd perfect af. Zijn lange en stevig gebouwde lichaam nam mij het zicht af van wat er buiten de deur allemaal gebeurde. , Hee' begon hij zijn zin mee. het klonk als muziek in mijn oren. Maar ik richtte me snel weer op de realiteit, liefde op het eerste gezicht bestond immers niet. , Ik hoorde dat er een nieuw meisje bij ons kwam inwonen, en ik dacht laat ik maar eens gaan kijken en misschien even kennismaken' zei hij terwijl een kleine glimlach zijn gezicht sierde. Mijn eerste reactie uit beleefdheid, aangezien ik natuurlijk heel beleefd ben opgevoed, was om te vragen of hij wat te drinken wou. Maar voordat ik dit vroeg merkte ik op dat ik helemaal geen keuken in mijn kamer had. Het enigste waar mijn kamer uit bestond was een bed, een tafel met stoelen en een bureau. ,Mag ik binnenkomen?' vroeg mijn gast. , Ja, tuurlijk kom binnen en ga lekker zitten' Ontspannen nam hij plaats op bed, ik volgde hem en ging naast hem zitten. , Wat is je naam' Zijn ogen keken recht in de mijne. Een fijn gevoel van intimidatie kwam bij me naar boven. 'Alice' mijn stem klonk nog net niet wat gebroken.Gelukkig maar dat hij niet gebroken klonk, want dat zou heel vreemd overkomen.  'Maar de meeste mensen noemen me allie, dat is wat leuker om te zeggen, volgens hun, ' ik nam even een korte  pauze om adem te halen , En wat is jou naam dan?' , Kevin'kreeg ik direct als antwoord terug. Ik glimlachte kort 'Een van mijn beste vrienden heet ook kevin' maar hij leek totaal niet op deze kevin. Mijn beste vriend was totaal het tegenovergestelde qua uiterlijk van deze jongen. , Weetje' ging hij verder 'Je ziet er best mooi uit'Hij keek even kort in mijn ogen voordat hij lichtelijk rood werd en wegkeek. 'D-dankje' wist ik uit te brengen. Mijn hoofd gloeide, dit had ik niet verwacht. 'Maar hé, ik ga weer, ik moet nog wat dingen doen, ik zie je snel weer' Hij stond op en stak zijn hand naar me uit om me overeind te helpen. Voordat ik heel dichtbij hem stond, drukte hij zijn mond al op de mijne en begon mij heel teder te zoenen. De kus duurde voor mijn gevoel niet heel lang. Hij trok zich van me weg en draaide zich om met een lichte grijns op zijn gezicht. Ik wou dat hij zich nu omdraaide en verder ging waar hij aanbegonnen was.