Mijn ogen werden groter, onbewust. ik was blij dat de mensen niet te dicht bij mij in de buurt kwamen met al die paniekaanvallen die ze veroorzaakten. Het was een en al chaos. Niemand zat meer op z'n plek, behalve ik natuurlijk. Iemand bedacht zich niet en gooide een van de ramen van de bus kapot. De glassplinters vlogen door de bus. Een gil van een vrouw vlak naast mij volgde. Ze keek mij hulp vol aan. Haar hele arme waren bedekt met bloed, het spoot eruit. Ik verstijfde van angst. Kan ik deze vrouw nog redden? Het gegil werd harder. Hoe moet ik dat doen? Zijn de hulpdiensten al ingelicht? Mijn hoofd ontplofte terwijl ik er heel rustig uit leek te zien, alsof er niks aan de hand was. De vrouw keek me vol afschuw aan en viel op haar knieën. Terwijl ze viel, probeerde ze zichzelf tegen te houden met haar handen, slechte keuze. De glasscherven waanden zich nogdieper in haar polsen en de vrouw kreunde van de pijn. Even maar, toen werd het zachter, viel ze neer, en was het stil. Ik keek haar met grote ogen aan, ik was verstijfd, kon niks doen.
JE LEEST
Hard to love
Storie d'amoreZacht liet ik mijn hand over zijn buik glijden, een reactie van zijn genot volgde. Hij kneep met zijn hand die hij op mijn kont had neergelegd. Het voelde vertrouwd, terwijl dat eigenlijk niet zo was. Ik wou hier weg, maar ik kon me niet losmaken ui...
