Bir ağıt ne kadar acı olabilirdi?
Bir yürek kaç darbeyle başedebilirdi?
Bir beden hangi yangına körükle gidebilirdi?
Bir kadın kaç farklı yerden kanatılabilirdi?
Yüreği acıyla harmanlanmış bir kadın Midyat'ın tozlanmış sokaklarında büyüyüp kaderin k...
°°°°°°°°°°°°°°°° 6.BÖLÜM: GÜZEL GÖRÜNEN ÇİRKİN SON
🔒🔑🔒
SIĞINTI YÜREK °°°°°°°°°°°°°°°°
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Güçsüz görünen her bir kadının gebe kaldığı o güçtü boyun eğmemek.*
Bölüm şarkısı: Ece Seçkin- Olsun
🔒
Mantığın tek zerresinin kalmadığı beyinler onlarca olay karşısında çaresiz kalırken, hayatın aynı döngüyle dans ettirdiği insanların çaresizce ayaklarına inan dermansızlık, bir şeyler yapmalarını söylüyordu. Kaderin kirli silsilesi bazen de tutunamayanların kurtuluş yolu oluyordu. Evet! Kötü olan hayatlarının daha kötüye gitmesi artık zorlarına gitmiyordu.
Çünkü alışmak bunu gerektiriyordu.
İnsan kendine kırgın olur muydu?
Acı çekmek isteyip kendini parçalamak?
Heja üzgündü. Öyle ki İstanbul'da devirdekleri bir ayın sonunda yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı. Her şeye tepetaklak olmuştu sanki. Yoluna koyması gereken koca bir yaşantısı vardı fakat yaşadığı onca güzel zaman gecenin çöküp bir başına kalmasıyla aklını çeliyordu. Şeytan onu rahat bırakmıyordu. Aklına onlarca şey sokuyor kuruntular aleminde safari yaptırıyordu.
Ağzından verdiği sesli solukla merdivenlerden inerken mutfaktan gelen takırtılara gülümsedi. Yaşadığı onca olumsuz hissi bir anda çekip kopartmak şahane bir şeydi. Masaya elindeki kahvaltı tabaklarını bırakan Zafer Hanım'a doğru ilerledi. "Günaydın." Sesi de hareketleri gibi coşkuluydu. İçi içine sığmıyor, dans etmek istiyordu. Bugün ilk kez tek başına dışarıya çıkacak olması garip şekilde kendine huzur veriyordu. Ariya ile ilgilenecek olan Melike'nin verdiği rahatlıkla daha bir coşkuluydu.
"Günaydın kınalı kuzum."
"Yardım edeceğim bir şey var mı?" diye sorduğunda kuş sütü eksik sofraya hayranlıkla baktı. Günlerden cumaydı ve hafta sonları işe gelmeyen Melike ve Zafer Hanım Cuma günü mükellef bir sofra kuruyorlardı. Yarın kızıyla tek başına kalacağı için aklındaki fikirlerini fiile sokmaya karar vermişti. Onunla gezmek güzel olacaktı.
"Yok kızım her şey hazır. Sen Ariya'yı getir ben de çayları alıp geliyorum." Başına olumlu anlamda sallarken televizyon odasına girerek çizgi film izleyen kızına oturduğu yerden çekip aldı. Yanaklarına sayısız öpücük bırakırken, Ariya'nın kıkırtaları tüm odayı doldurmuştu.
"Anne!" diye isyan edip yanaklarına konan öpücüklerden kaçmaya çalışırken keyfi yerindeydi.
"Ama ben seni çok özledim." Heja hem öpmeye devam ediyor hem de kızıyla etrafında hafifçe dönüyordu.
