Bir ağıt ne kadar acı olabilirdi?
Bir yürek kaç darbeyle başedebilirdi?
Bir beden hangi yangına körükle gidebilirdi?
Bir kadın kaç farklı yerden kanatılabilirdi?
Yüreği acıyla harmanlanmış bir kadın Midyat'ın tozlanmış sokaklarında büyüyüp kaderin k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Kimi acılar vardır, derinlere işler ve insanı sessizce tüketirken kimseye görünmez, sadece ruhu karanlığa gömer.*
Bölüm şarkısı: Emre Aydın-Fırtınam
🔒
Yıllar önce,
Geçmişin acımasız yüzü, insanın zihninde sürekli yankılanan hüzünlü şarkı gibidir. Her hatıra, bir yara gibi açıldıkça kanar; kimi zaman bir gülüşün ardında saklı, kimi zaman derin bir sessizliğin içinde gizlidir. Zaman geçse de, unutmak mümkün olmaz. Geçmiş, karanlık bir gölge gibi peşimizde dolaşır, yaptığımız seçimlerin sonuçlarıyla yüzleşmek zorunda bırakır bizi. Bu hatıralar, hayata dair dersler taşırken, içimizdeki huzuru da sorgulatır. Her biri, kim olduğumuzu şekillendiren bir parça; geçmişle barışmak, belki de en zor ama en gerekli yolculuktur.
Küçük kız oturduğu yataktan dizlerini kendine çekmiş başını onlara yatırarak, uzaklara dalmışken, sabahın sessizliği tenini üşütüyordu. Aklı ve fikri, geçmişte kalan anne ve babasını anarken, akan damlalar sel misali yanaklarından boynuna inerek gerdanında kayboluyordu.
Ailesine kızmaya devam ettiği o anlardan birinde kapı çalınmadan gürültüyle açıldığında, olduğu yataktan sıçrayarak doğrulduğunda gözlerini silerek, uykusuz şiş bakışlarını gelene dikti. Evde çalışan o sinirli kadından başkası değildi.
"Hâlâ uyuyor musun sen?"
"Kalkıyordum," derken çekingen ifadesi onu bir pısırık gibi gösteriyordu.
Sinirli kadın, ona keskin bir bakış fırlatarak, "kalk da bize yardım et," dedi. Sesindeki sert ton, evin içinde yankılanırken, küçük kızın içindeki huzursuzluğu daha da derinleştiriyordu.
Kız, hafifçe başını eğerek yerinden kalktı. Her adımda, içindeki boşluk daha da büyüyordu. Annesinin sıcak sesi yerine, bu sert sesin yankıları içinde kaybolmuştu. Düşünceleri, hala ailesinin gülümsemeleriyle doluyken, gerçeklik onu acı bir tokat gibi uyandırıyordu.
Mutfakta, kadın hızla işini yaparken, kızın yardımını umursamıyormuş gibi görünüyordu. Bir yandan ocakta kaynayan suyu kontrol ediyor, bir yandan da sabahın telaşını yaşıyordu. Küçük kız, sabah kahvaltısına hazırlık yaparken kendini bir köşeye sıkışmış hissetti. Her şey, içindeki karanlık duygularla birleşiyordu.
