İliklerime kadar titriyordum ilim ilim
İşaret parmakla göstermiştim benliğimi
Ancak gözlerimden anlaşılan duyguları
Biliyordu geleceğin karanlığını
Hastanenin en tenha köşelerinde beklerdim o'nu
Belki bir umut iyileşip "katil değilsin sen" der diye
Olmamıştı işte durmuştu kalbi
Şans gülmemişti yüzüme
Görememiştim bir daha günışığını
