Okyanus Gözlüm/Sokoתer

Bölüm 9~Nehir

Samet

"Yalnız, yapamam falan dedim ama on numara oldu hee."

"Sarp'ı çağırsana."

"Tamam."

Telefonumu çıkarıp O harfine gittim kayıtlarda.

"Okyanus Gözlüm💙🌊"

Aradım. Çaldı çaldı... Açtı sonunda.

—Samet? Özür dilerim biraz geç açtım.

"Sorun değil, ne yapıyorsun?"

—Yemek yapıyordum, seni çağıracaktım ben de.

"Ama ben de seni çağırmak için aradım."

—Ne oldu ki?

"Yemek yaptım sana."

—Sen?.. 2. Kez ölümden dönmem inşallah.

"Ayıp ediyorsun ya."

—Şaka be. İyi tamam, şunu pişirip geliyorum ben.

"Tamam karınca bey, bekliyorum."

—Sensin karınca.

"Hadi görüşürüz hadi."

Kapattık. Sırıta sırıta masayı hazırladım.

"Bu masa örtüsü ne oğlum niye dantelli bu?"

"Has erkek masa örtüsü, sen bilmezsin."

"Sarp gelince susun amk kafamı sikmeyin ki konuşabileyim."

"Kafanı sikmeyi hiç denemedim, nasıl olurdu acaba?"

Kahkaha attım.

"Orospu çocuğu, hastalıktan reddedicem seni."

Kapı çaldı. Suratımda bir gülümseme, ağzım kulaklarımda açtım kapıyı. Ama gelen Sarp değildi...

"Ne işin var senin burada?!"

—Sakin ol, sadece bir şey söy-

"Ne söyleyeceksin, Sarp'ı intiharın eşiğine nasıl getirdiğini mi?!"

—Ta-

"Hemen git buradan."

Konuşmasına izin vermeden:

"Hemen!"

—Konuşmama izin verir misin?!

"Bak... Lütfen git buradan, lütfen."

—Samet ben onu se-

Kapı açıldı. İkimiz de o tarafa baktık. Sarp önce Nehir'e, sonra bana -gözlerimin içine, kalbimi görüyormuş gibi- baktı. Yutkunup içeri girdi ve kapıyı kapattı. O an içimde patlayan nefreti hissettim ama bağırmadan konuştum:

"Siktir git buradan."

—Samet...

"Eğer o çocuk senin yüzünden tekrar intihara kalkışırsa..."

Nefesimi tuttum, sövsem çok rahat söverdim.

"Ne söyleyeceksin? Söyle hadi! Olan oldu zaten, söyle!"

—Ben onu hâlâ-

"Seviyorum demeyeceksin herhalde."

—...

Gözleri doldu ve merdivenlere yöneldi. Ben de sustum, bakmadım bile. Yüzsüzün teki... Sarp'ın kapısını çaldım. Açmadı. Tekrar, tekrar, tekrar...

"Sarp açar mısın kapıyı?"

Eve gidip anahtarı aldım ve kapıyı kapattım.

"Sarp!.. Hadi aç kapıyı hadi."