Feminen [JİKOOK]

《17》

▪︎

Uzun bir sessizlik.

Kısa bir anımsama.

Jimin,yanındaki bedenin biraz bile olsa kendini toparlaması için uzun bir zaman tanımıştı.

Bir şey yapmadı,sessizce bekleyip onun hıçkırık sesleriyle gök gürlemesinin düetini dinledi.

Jungkook'un gözyaşlarıyla dışarı akıttı duygular çok fazlaydı.

Kırgınlık,pişmanlık,kızgınlık.

Kırgındı,kardeşine çok kırgındı.O gün evden çıkarken eve geldiğinde onunla zaman geçireceğine söz verip sözünü tutmadığı için kırgındı.

Pişmandı,kardeşini koruyamadığı için.Jimin'e sarf ettiği sözleri için pişmandı.

Kızgındı,kardeşinin feminen tarzını kabullenmesine buna izin vermesine hatta okuldaki arkadaşlarına söylemesine müsaade ettiği için kendine kızgındı.

Son sınıf okul zorbalarının günlerce kardeşine uyguladığı sayısız işkence ve fazla şiddettin karşılığının kucağındaki cansız bedenin suçlu görülmesine kızgındı.

Annesi ve babası bile kardeşini suçlamıştı,bu yıllar önceki yasalar için suçluların cezalarında indirime sebebiyet veren bir unsur olduğu için kızgındı.

Yavaştan başlayan yağmur ikisinin umrunda değil gibiydi.

Jimin,kulaklarına ulaşan derin iç çekişlerle dudaklarını birbirine bastırıp ceketle örtülmüş bacaklarını iyice karnına çekti.

Ne zaman ağladığını bilmiyordu ama yanındaki bedenin anlattığı şeyleri sanki tekrar yaşıyormuş gibi kıvranmasının ne kadar acı verici olduğunu anlıyordu.

Jungkook,kapalı kutuydu.Okuldaki kimse hakkında birşey bilmezdi.Ailesi,evi,işi...

En yakın arkadaşı Yoongi bile onun hakkında çok az şey biliyordu.

Bundan mütevellit Jimin,öğrendiklerinden ne kadar üzülsede bir o kadar şaşkındı.

Jungkook,ona karanlık geçmişini açacak kadar değer mi veriyordu?

Hemde bunu ilk defa yapıyordu.

"İyi misin?" çekinerek kısık sesiyle sorduğunda Jungkook eğdiği başını kaldırmadan salladı.

Ne kadar iyi olabilirdi ki?

Sessizlik yine ortama hakim olamadan yerle buluşan yağmur damlalarının ferahlatıcı sesi duyuldu.

Jimin,üstündeki ceketin önünü kapatırken kalkmaları hakkında konuşmak için ağzını açmıştı ki Jungkook'un tepkisiz haliyle konuşmasını duydu.

"Hala psikolojik destek alıyorum..." şaşkınlıkla ağzı açıldı pembe saçlının.Yüzüne hızla çarpan yağmur yüzünden gözlerini kırpıştırdı.

"...çoğu zaman ke-kendimi kaybediyorum.Kafam birden sesler yükseliyor.Annemin kardeşim için bedduaları,babamın ölmesine rağmen kardeşime ettiği hakaretler,en çokta..."