Evin kapısını üzerine çekip yeniden arkadaşlarımın ve büyük aşkımın yanına gidiyordum . Biraz yürümenin ardından arkadaşlarımın yanına vardığımda sevinmiştim . Gelirken yanıma bir şişede şarap almıştım,bu benim için değildi . En çok yanımda olan ve yoklugunu hic belli etmeyen arkadaşımla konuşmaya başladım.
"Merhaba yalnızlığım,
yine karanlıkla uçurumun yanında beraberiz . Ah merak etme gözyaşlarımda burada sessizlikle beraber . Yine can çekişiyorum fark ettin mi? ama yinede kestiğim bileklerim acımıyor. Fazla alıştım acıya,zamanla hissizleşiliyormuş onu anladım . Aslında bazen acı çekmeyi de özlüyorum . Anlamıyorum artık kalbimin attığını. Nasıl nefes aldığımı bilmiyorum yalnızlık . Artık öyle hıçkıra hıçkıra da ağlamıyorum biliyor musun ? Kalbimi kıramıyor kimse , canımı yakamıyor . Canımı sadece her nefessiz kaldığımda , canımı yakanların kahkahalarla arkamdan gülmesi yakıyor . Ben bir karar verdim yalnızlık . Arkamdan gülüp oynayanların canını yakacağım . Beni her geçen gün öldürenleri ben öldüreceğim . Yapabilirmiyim yalnızlık ? Daha bir karıncayı bile incitmemişken , yakıp yıkabilirmiyim ortalığı ? Öldürebilirmiyim insanları ? Ya yapamazsam Yalnızlık ? Benim canım tekrardan yanar mı ? Yine susmayı tercih ediyorsun uçurum , karanlık ve sessizlik gibi dimi ? Peki yalnızlığım . İyi geceler " diye konuşmamı tamamladıktan sonra elimde ki şarabı uçurumdan aşağıya döktüm. Her gece yanimda olan arkadaşlarımın arasından ayrılıp eve geri döndüm . Yine evde arkadaşlarımdan biri beni bekliyordu . Önce evde beni hic tek başıma birakmayan Sessizliğe bir selam verdim . Işıklari yakmadan direk banyonun oldugu kapıyi bulup içeriye girdim ışıklari o zaman yakıp üzerimdekileri yavaşca çıkardım ve duş aldım . Durulandıktan sonra bir havluya kurulanıp üzerimi giyindim . Saçlarımı bir tokayla kurutmadan tepeden bir topuz yapip mutfağa ilerledim. Dolaptan yiyecek bir şeyler çıkardıktan sonra saatlerdir guruldayan mideme bir şeyler gönderdim. Sonra televizyonun karşısına kuruldum . Eğer bu kadar parayi yetimhaneden çıktıktan sonra nereden bulduğumu sorarsanız . Bir dayım var o beni evlatlık almak istemisti ama eşi izin vermemişti. Yetimhaneden ciktiktan sonra dayımı bulup eşinin haberi olmadan onunla iletişime gectim ve bana yaşamakta olduğum evi verdi aradada para yolluyordu. 9 yıl önce yetim kalmıstım 9 yaşımda yetimhaneye yerilmistim . Hergece yetimhanede dayak yiyorduk . Bazende oradaki bekçiler bizi taciz ediyor vuruyorlardı . 14 yaşıma geldiğimde . Yorulmuştum artık tacizlerden , dayaklardan , suçsuz yere suçlanmaktan . Bir arkadaşım vardi orada Su diye . Su gibi safti temizdi 16 yasindaydi o . Once sahip oldular ona gözlerimin önunde bana bir sey yapmasinlar diye korudu beni kız kardesiymisim gibi . Ardından sopayla döverek kıydılar onun canina . Herkesten sakladilar en az gunde 1 çocuğun canına kiydiklarini . Orada bana sıra gelmemisti . Su icin cok aglamistim ama bu Su'yu geri döndürmüyordu . Bunlar bir çok yetimhanenin karanlık yüzüydü. Zamanla alistim yalnızlığa,işkencelere 18 yaşıma gelene kadar 4 arkadas edindim orda . Yanlızlık . Karanlık . Gözyaşlarım . Sessizlik Ve bir de Sonsuzluğa Giden En Büyük Aşkım UÇURUM ...
Televizyonda bir iki şey bakındıktan sonra . Odama dogru ilerledim karanlikta . Sokak lambasindan iceriye giren ışık yetiyordu bana. Yatağıma oturarak simsiyah odamdaki , bir o kadarda siyah olan duvarımı izlemeye başladım; cidden yapabilirmiyim ? Insanları öldurebilirmiyim ? Daha bir karıncayi bile incitmemişken bunu nasil yapıcaktim ki . Bilmiyorum . Gözyaşlarım yine yanımdaydılar karanlik , sessizlik ve yalnızlık gibi . Bazen ailemi özlüyordum ama o kadar ince bir duyguydu ki . Sanki onlar olsada bunlari yaşayacakmışım gibi. Yinede ruhsuz bu bedeni taşıyacakmışım gibi . Uyku tutmayınca yanı başımda olan çekmeceden resim defterimi ve kalemimi aldim . Bir seyler karalamaya başladım . Yine ilk ve son aşkım olcağına inandığım bir uçurum resmi çizdim . Güzel resim yapıyordum biliyorum arada sokakta insanlarin portrelerini cizip satiyordum . Bu da eskiden beri gelen tek eğlencemdi . Defterimi yerine koyup yorganı üzerime çektim . Yavaştan uykum geliyordu . Sadece sessizlik yanima kıvrıldıktan sonra diğerleri yarın görüşmek üzere odamı terk ettiler .
