beatrix's secret, malbonte

altı; kabul

arzularına yenik düştüğün anda içindeki şeytanlar kazanır.

🎵 escapism - raye & 070 shake 🎵

-

beatrix tam karşısındaki adamın öpücüğüne karşılık verecekken kapıdan ses gelmesiyle hızla malbonte'den çekilmişti. beatrix kapıya sinirleri bozulmuş bir şekilde bakarken malbonte kafasını kapıya çevirmişti.

"of ya, keşke iki üç saniye önce girseydim. veba'yla konuşacak çok şeyim olurdu." alaylı bir şekilde konuşan lucifer'ı gördüklerinde beatrix göz devirip sessiz kalmayı seçmişti. malbonte ise rahatlıkla ellerini cebine attı.

"sadece konuşuyorduk, sakin ol." malbonte konuşurken omuz silkti. o sırada beatrix dolabına ilerleyip ilk bulduğu bol kazağı üstüne geçirdi ve aynadan beş saniyeliğine kendine baktı. lucifer'ın yanından geçerken içeri seslendi.

"biraz da siz konuşun, astaroth'u görmem gerek." gülerken koridorda mutlu bir şekilde ilerliyordu, birazdan zaten tüm enerjisi çekilecekti. astaroth'un odasının önüne geldiğinde kapıyı çalmadan yavaşça içeri girdi ve omzunu duvara yaslayıp kollarını önünde birleştirdi.

"seni görebiliyorum." astaroth homurdandığında beatrix onu inceledi, o günden daha iyi görünüyordu. içinin nasıl olduğunu bilmese iyi biri olduğunu düşünecekti.

"eskisi gibi aptal mısın diye bakıyordum, bir fark göremedim." beatrix yavaşça koltuğa ilerleyerek oturdu. uzanan astaroth ne kızın laf sokmasına ne de içeri davetsiz girmesine takılmıştı. "veba'ya bu işi bozmak istediğini söyle. aramızdakinin ne olduğunu hâlâ tam olarak kavrayamamış, sanırım birbirimizi sevdiğimizi düşünüyor."

astaroth kahkaha atarken doğruldu. "veba'nın sırf birbirimizi sevdiğimiz için bizi birleştireceğini sanmıyorum, işine gelen bir şeyler olmalı. benim de geliyor, o yüzden..." çocuk hızlı bir hareketle omuz silkti. "sen ne diyordun... dur hatırlayacağım." elini şıklatırken beatrix'e bakıp sırıttı. "işi sonlandırmamı mı istiyorsun? hayal etmek serbest ama."

beatrix arkasına yaslanıp elini kaldırarak birkaç sözcük mırıldandı ve elinde oluşan elektrik akımlarıyla karşısındaki çocuğa bakarken kafasını yana eğdi. "ben malbonte değilim. seni öldürmeden durmam. ya gider veba'ya bu işi bozmak istediğini söylersin, ya da çok acılı bir süreç seni bekliyor olur."

astaroth daha da keyiflenirken ayağa kalktı ve karşısında oturan kıza ilerledi. tam karşısında dururken tek elini koltuğa yaslayıp yüzüne doğru eğilerek diğer elini gücünü tuttuğu eline bastırdı. "beni bununla öldüremezsin, gördüğün gibi." meydan okurcasına kıza bakarken çekildi. "ama ben seni sakladığın sırrı yayarak bir saniyede öldürtebilirim. ellerimi kirletmeme gerek bile kalmaz, tercih senin."

beatrix dibindeki astaroth'un yüzüne sinirle bakarken korktuğunu asla belli etmiyordu. "benim sakladığım hiçbir şey yok, bana böyle olta atamazsın." karşısındaki çocuğu ittirip yatağa düşmesini sağlarken ayağa kalktı ve kapıya yürüdü. "emin ol seni böyle öldüremezsem bile bir yolunu bulurum, beni prangalarla okulun çevresinde dolaştırmayı hayal etme bile."

kız tam kapıdan çıkarken astaroth'un sesiyle durdu. "ya beni sevmeni, onu hayal edebilir miyim?" beatrix kaşları çatık bir şekilde çocuğa doğru dönerken şaşırmıştı.