Arautos do morte (Ölüm Habercileri)

5.Bölüm -Yeni bir güç-

Sonunda her şey bitti ve ciddileştik.
Dava hakkında konuşmaya başladık.

''En başından başlayalım.''Dedi.
''O gece nerdeydin ve kiminleydin, saat kaç civarlarında eve geldin.''

''O gece okuldan çıktık ağabeyimle, her hafta içi olduğu gibi beraber yürüyorduk eve.''
''Evet,devam etmeni istiyorum.Herşeyi, her detayı ile anlat.Sana saçma veya basit gelen şeyleri bile anlat bana.''

''Yolda ağabeyim seyyar satıcıya uğradı ve pamuk şeker aldı.''Dedim ve ekledim.

''Her detayı duymak istediğine emin misin?''
''Evet her şeyi duymalıyım.''Dedi ve dikkatlice dinledi.

''Tamam,ağabeyim pamuk şekeri bana verdi ve saçlarımı okşadı.''

''Saat kaç civarı okuldan çıkıyorsunuz?''Dedi.
''Saat altı civarı çıktık okuldan.''
Ağzımdan çıkan her bir kelimemi önündeki siyah deftere yazdı ve yazmaya devam etti.

''Okul ila ev arasında çok bir mesafe yoktur zaten,15 dakika civarı sonra eve vardık.Ağabeyim çantasında anahtarları aldı ve kapıyı açtı.''
''İyi düşün hiçbir değişiklik olmadı mı?''Dedi.

Biraz düşündükten sonra.
''Aslında o akşam diğer akşamlardan farklıydı.İlk defa annem ve babam evde değiller zannettik.Aslında ilk olan evde olmamaları değil bize haber vermemeleriydi.Ağabeyim evi gördüğünde duraksamıştı.''Kaşlarım çatık bir şekilde konuştum.

''Kapının önüne geldiğimizde ağabeyim çantasını karıştırarak anahtarı arıyordu.Kapıyı araladı içeriye baktı ve bana 'evde kimse yok galiba gitmişler' dedi sonra içeriye girdik ben çantamı vestiyerin önüne attım ve salona koştum.Annemgil gelene kadar televizyona bakıcağım diye bir sevinç ile salona koştum.Ve ışığı açtığımda annem ve babam yerdelerdi.''

''Yerde derken nasıl duruyorlardı,yüzlerini gördün mü?''Dedi hızlıca.

''Her yer kan revan içindeydi annem yüz üstü yatıyor,yüzü buz kesilmişti adeta.Babam annemim hemen yanındaydı,ellerini sımsıkı tutuyor sanki son konuşmalarını yapmış gibilerdi.O an hissettiklerim kelimelere dökemeyeceğim kadar acı vericiydi.''Ben bu kelimeleri dökerken Marcia konuştu.

''Amara, eğer ki gerçekten hemen ölmedi ve konuşacak kadar vakitleri olduysa muhakkak size bir işaret bırakmış olmalı .Şimdi senden bir şey istiyorum, bu senin için zor olacak biliyorum ama o akşama dönüp bir bakmanı hatırlamanı isitiyorum hatırlamaya çalış şüphelendiğin başka bir şey var mı.''
''Tamam,peki deniyeceğim.''

''Gözünü kapat ve odaya git hatırlamaya çalış her şeyi,her detayı hatırla bir iz bir işaret o an dikkatini çekmeyen ama çok önemli bir şey olabilir, gördüğün her detayı anlatmanı istiyorum.''

İstediği benim için zordu.Zaten detayları hatırlattın bana, şuanda o güne dönmek çok zor benim için.Ama bunu ailem için yapmalıyım.Güçlü olmalıyım.

Güçlüyüm!
Çünkü başka seçeneğim yok.Ailem için ayakta durmalıyım.Çünkü düşersem tutanım yok,biliyorum.

Göz bebeklerimi yumdum ve o akşama dönmeye çalıştım.
Her şeyi baştan aşağıya gözden geçirdim.Eve girdiğim andan itibaren her adımıma tekrar tekrar baktım.

''Marcia ne aradığımızı bilmiyorum ama kayda değer bir şey göremiyorum.''
''Olmalı Amara dikatlica bak,evinizde her zamankinden farklı ne görüyorsun iyi düşün.''

''Göremiyorum Marcia,evde normal de olmadığı kadar kan var.........Dur bi dakika bu da ne?''

''Ne görüyorsun Amara, neler oluyor?''
''Duvarda bir şeyler var kan ile yazılmışa benziyor. Ama ne bu?''.Beynim bana oyun mu oynuyor .Ben o gece,polisler eve ve cesetlere bakarken her yeri ve her şeyi kontrol ettiğime eminim.