Voor ik ga// Ft. Rutger Vink

Proloog

Spijt. Zoveel spijt. Pijn en spijt.

Ik kijk naast me. Naar de foto. De foto naast mijn bed. De foto aan de muur. De foto in mijn hoofd.

Zoveel herinneringen. Zoveel geluk. Zoveel pijn. Zoveel spijt. Zal het ooit weggaan? Kan ik er ooit een eind aan maken? Net zoals zij? Of niet, kan ik hen dat niet aan doen?

Drup. Een traan. Een traan van mij. Wat als? Wat als ik alles anders had kunnen doen? Wat dan? Had ik deze pijn kunnen ontlopen? Of had ik juist meer pijn gehad? Of meer pijn gegeven? Wat dan? Was dat erger geweest?

Drup. Nog een traan. Maar niet van mij. Ik kijk de kamer door. Zo vertrouwd. Zoveel pijn, zoveel geluk, zoveel spijt, heb ik hier gevoeld.

Ik zucht. Daar. Daar staat ze. Eindelijk. Ik heb zo lang gewacht. Eindelijk rust in mijn hoofd, geen nare dromen meer. Eindelijk vrij.  Eindelijk vrij van de pijn. Van het geluk. Van mijn spijt.

Spijt. Zoveel spijt.