Voor ik ga// Ft. Rutger Vink

~5

Pov Rutger

Langzaam kwam ik overeind. Ik wist niet hoelang ik hier al zat, want ik was even weggedoezeld. Ik wreef in mijn ogen, en mijn blik gleed langs de in het donker gehulde kamer. Plotseling zag ik een brief op het nachtkastje staan. Beelden flitsten voor mijn ogen langs, van Faelin die met haar hand voor haar mond geslagen voor mijn deur stond, deze vlug neergezette brief voor haar borst geklemd. Met glinsterende ogen van de ingehouden tranen tilde ik de brief voorzichtig op. Met trillende vingers maakte ik de brief langzaam open. Voor mijn ogen ontvouwde zich een lange lap tekst. Snel gleden mijn ogen over de brief, en met een brok in mijn keel begon ik het zachtjes voor te lezen.

"Lieve, lieve Rutger.

Ik kijk al een paar jaar jouw filmpjes, en een lange tijd ben jij de enige houvast in mijn leven geweest.
Ik werd gepest op school, en niemand deed er iets aan. Ik had het idee dat niemand om me gaf, zelfs mijn ouders niet.

Ik was depressief, en met de dag werd het erger. Ik wou weg, weg van deze ellendige wereld. De dood leek mij de enige oplossing.

En toen, toen ontdekte ik jou.

Voor het eerst in jaren, lachte ik weer.
Om jou, om jouw filmpjes, om de dingen die je deed met zoveel vrolijkheid, om je altijd stralende glimlach.
En daarom wil ik je dit zeggen:

Lieve Rutger,

Ik zou niet zonder je kunnen.

Ook al ken ik je niet persoonlijk, heb ik je nog nooit ontmoet, je voelt als een echte vriend voor mij die ik alles kan vertellen, mijn enige vriend.

Ik zou het gelukkigste meisje in de wereld zijn als je de deur open zou doen, en ik je voor het eerst kon ontmoeten.
Jij bent de enige reden dat ik nog leef, dat ik nog langer op deze aardbodem rondschuifel.

En ik ga me niet naar het geestenrijk begeven voor ik van jou een knuffel heb gekregen, voor ik me eindelijk een paar seconden veilig heb gevoeld.

Wat er ook gebeurd.

Ik hou van je, met heel mijn hart.

Kusjes,
Faelin."

Een enkele traan, gleed, eindelijk, langzaam over mijn wang naar beneden. Het einde van de brief bleef door mijn hoofd spoken. 'Ik ga me niet naar het geestenrijk begeven, wat er ook gebeurd.'