Love Scar (ongoing)

First night

Kasal!

Ang pinakamagandang araw sa buhay ng isang babae. Isang sandali kung saan napapaligiran siya ng kanyang mga mahal sa buhay, handang humakbang sa kanyang bagong buhay. Ang isang batang babae ay magiging katangi-tangi sa araw ng kanyang kasal, sabi nga, at bakit hindi? Ang mga biyayang ibinibigay sa kanya, ang pakiramdam ng pagkikita ng kanyang soulmate, ang lahat ng ito ay magdadala ng sariwang liwanag sa kanya.

Ang lahat ng sinabi sa itaas ay magiging totoo para kay Allison nangyari ito ilang buwan na ang nakalipas; gayunpaman, para kay Allison, ito ay malayo sa katotohanan. Sa halip na kaligayahan, na napapaligiran ng kanyang pamilya, siya ay napapaligiran ng kalungkutan; imbes na isipin ang future nila ng asawa ay natakot siyang harapin ito.

Dito siya nakaupo sa isang sopa sa silid sa nakalipas na 2 oras, oo, dalawang oras mula noong kanyang kasal, dalawang oras mula noong siya ay naging Mrs. Hindi gumagalaw ng isang pulgada, hindi humihinga ng malakas upang hindi masaktan ang sinuman,

hindi dahil may tao sa paligid niya. Siya ay  isang introvert sa buong buhay niya, at ang tanging pangarap niya ay ipagmalaki ang kanyang mga magulang. Gagawin niya ang anumang bagay o iiwan ang sinuman para sa kapakanan ng kanyang magulang. Hindi tulad ng ibang mga babae, hindi siya naghangad ng atensyon mula sa sinuman.

Sa kabaligtaran, mawawalan siya ng kumpiyansa kapag nakakuha ng anumang atensyon, lalo na mula sa kabaligtaran ng kasarian. Old school siya pagdating sa mga lalaki. Ang kanyang leeg ay nagsimulang sumakit dahil sa pagpapanatiling mababa ang kanyang ulo sa napakatagal na panahon, ngunit hindi siya naglakas-loob na itaas ang kanyang ulo, sa anumang masamang kapalaran, makipagkita sa KANYA kahit na siya na ngayon ang kanyang asawa. Hindi siya natakot na harapin ang kanyang kinabukasan Sa higanteng mansyon na ito. Nakilala na niya kung ano ang darating sa kanyang paraan. Gayunpaman, natatakot siyang hindi matugunan ang mga inaasahan na itinakda niya at natatakot na hindi matupad ang kanyang pangako kahit gaano pa siya kinasusuklaman ng lahat.

'Nasaan ka? Bakit wala ka dito? Mangyaring pumunta at sabihin sa akin na malalaman mo ang problema . Naisip ni Allison habang ang nag-iisang luha ay bumagsak mula sa kanyang mga mata, inaalala ang kanyang Tagapagligtas, na palaging nagpoprotekta sa kanya sa kanyang mahihirap na oras mula pa noong kanyang pagkabata.

Bagama't umiiyak na siya simula noong araw na nag-oo siya sa kasal, hindi na niya mapigilan ang sarili na umiyak. Ang kanyang desisyon ay buo upang masangkot sa kasal na ito na ang pundasyon ay walang iba kundi poot.

Sa wakas, naglakas-loob siyang iangat ang kanyang ulo at pagmasdan ang silid upang patayin ang kanyang pagkabalisa. 'Mamamatay ako sa atake sa puso bago pa man niya ako harapin at patayin, naisip niya, itinapat ang itim na salamin sa ilong niya, sinusubukang pakalmahin ang kanyang kaba. Ang silid na pinalamutian bawat bit nito ay sumisigaw ng karangyaan at pera. Ang silid ay sapat na maluwag upang maglaman ng dalawang  buong  apartment, na may pinakamababang kasangkapan na may kasamang isang king-size na kama, isang sofa, at isang tokador upang magmukhang maluwag, sahig na nakahanay sa kulay abong malambot na carpet. Ang bawat sulok ay may halamang lavender na nagpapatingkad sa puting background. Ang isang sulok ay may floor-length books cabinet na may recliner at contemporary styled floor lamp na ginagawa itong isang langit para sa mga mahilig sa libro. Gaya ng lagi niyang gusto, iniisip siya, dahan-dahan niyang pinagmamasdan ang silid. Bawat sulok ay nagpapaalala sa kanya. Ang mga dingding, pininturahan upang maliwanag ang buong silid sa sandaling tumama sa kanila ang sinag ng araw. Ang mga damit ay maayos na nakasabit sa isa pang sulok, o sa halip ay maaari mong sabihin ang isa pang silid gaya ng palaging sinasabi ng 'siya', 'Magtataglay ako ng isang hiwalay na silid upang itago ang aking koleksyon ng mga high-end na damit. Namumungay ang mata ni Allison , iniisip kung paano siya magsasalita na parang high-class na babae gayong mula naman sila sa middle class, siya at ang tinatawag niyang panaginip, kaya napabuntong-hininga si Allison.

Ang nakatawag pansin sa kanya ay ang isang hubad na pader sa tapat ng king-size na kama na natatakpan ng maraming larawan ng  mag-asawa. Sa hitsura lamang nito, masasabi mong napakaraming nagmamahal, na may pinakamaliwanag na mga ngiti. Nakakahawa ang ngiti ng dalaga kaya kusang napangiti si Allison ng maalala ang pagiging charismatic niya. Siya iyon!. Sa sandaling makita ang kanyang larawan, nakalimutan ni Allison ang kanyang paghihirap, ang kawalan ay mabilis na napuno ng lahat ng nakakaakit na alaala. Subconsciously when she lifted her hand to touch her picture, to feel her as if she was there with her, protecting her like a shield. Nabigo si Allison na mapansin ang presensya ng ibang tao sa kanyang ulirat, at bago niya mahawakan ang larawan, isang braso ang dumating at hinawakan ang kanyang pulso nang may matinding puwersa na nagpalingon sa kanya upang tingnan kung sino iyon. Kawawa naman siya, nasa harap niya ito. Ang lalaking pinagdadasal niya na huwag makita kailanman. Ang kanyang mukha ay malungkot at madilim, ang mga mata ay puno ng labis na poot kaya't kailangan niyang iyuko ang kanyang ulo upang hindi mamatay sa kakila-kilabot na pakiramdam na ibinibigay ng kanyang titig. Ang malamig niyang titig ay sapat na para makalimutan niya ang sakit na dinadanas niya. Nagkataon na ito ang kanilang unang pagkikita kahit na sila ay konektado noon sa pamamagitan ng matinding poot patungo sa isa't isa. She was scared of him in this place would have a understatement dahil alam na alam niya kung ano ang iniisip nito tungkol sa kanya at sa kasal. Naisip ni Allison  na katangahan para sa kanya ang nasa paligid niya sa kasalukuyan. Siya ay walang muwang at mahiyain ngunit pipi upang hindi masaktan siya sa yugtong ito.

Siya ang parehong lalaki mula sa larawan, ngunit walang anumang emosyon. Ang kanyang pinakamalaking takot. Na hindi na niya gustong makaharap muli sa kanyang buhay. Ngayon, ang ASAWA niya!