Peki Şimdi? / Hyunlix

⁷

Arkadaslar biliyorun baya bi uzun sureden sonra geldi neyse gecelim

_________

Sabah kalktığımda saat 08:26 idi. Felix hâlâ uyuyordu ben ise onun güzelliğine bakıyordum. Gözlerini açmaya başladı.

F:
"Günaydın Hyunjin. Daha iyi misin? Bir yerin ağrıyor mu? Su ister misin? Anneni arıyım mı?"

Hj:
"Günaydın. Sakin ol Felix. Dünden daha iyiyim. Biraz su getirirmisin?"

F :
"Tamam hemen getiriyorum."

F:
"Al. Dikkatli ol. Acıktın mı? Yemek isteyebilirim."

Hj:
"Aç değilim. Sen burda olduğun sürece iyiyim."

F:
*gülümseyerek* "Umarım hep iyi olursun. Her neyse. Hava almak ister misin? Doktor iyi gelebileceğini söyled-"

Dr.:
"Merhaba. Konuşmanızı böldüğüm için özür dilerim. Hyunjin, bu akşam 10:00 saatlerinde taburcu olacaksın. Okul için rapor istersen **** odasına gel"

Hj:
"Tamam. Teşekkürler"

F:
"Gel hava çok güzel, dışarı çıkalım. Sonra rapor alalım."

Hj:
"Tamam."

Felix beni yavaşca kaldırdı. Kolumu boynumun atlasa yasladım ve beni dışarı götürdü. Bir hemşire tekerlekli sandalye verebileceğini söyledi. Felix "Teşekkür ederiz." dedi ve Hemşire "Geçmiş olsun" dedi. Felix dikkatlice sandalyeye oturtturdu. Dışarı çıktık. Çok dikkat ediyordu. Galiba kendini çok suçlu hissediyordu.

Hj:
"Felix."

F:
"Evet Hyunjin? Bir şey mi oldu? Üşüdün mü?"

Hj:
"Bir şey olmadı ama sana olmuş gibi gözüküyor. Kendini suçlama. Lütfen."

F:
"İmkansız gibi birşey Hyunjin. Hepsi benim suçum."

Hj:
"HAYIR FELIX! Sen elinden geleni yaptın. Artık kendini suçlama, lütfen. Sen burada olduğun sürece ben hep iyiyim"

F:
"Seni seviyorum Hyunjin."

Felix biraz gezdirdikten sonra hastaneye girdik. Odama çıktık ve oturduk.

F:
"Hyunjin, sana bir şey söylemek istiyorum."

Hj:
"Tabii ki."

F:
"Ben idol olmak istiyorum. Sence başarabilir miyim? Kaç Yaşında başvurmalıyım?"

Hj:
"Hey hey. Sen başarabilirsin. Ben sana inanıyorum."

F:
"Teşekkür ederim Hyunjin."

Aradan bir kac saat gecti. Felix çok sıkılmışa benziyordu. Hemşire yemek getirdi. Felix yemeğini hızlıca yedi ama ben daha başlamamıştım çünkü hiç iştahım yoktu. Felix bunu fark etti. Tabağını hızlıca sıyırıp suyunu içti ve yanıma geldi. Kaşığımı aldı ve yemekleri aldı. Başta kendi yiyecek sandım ama ağzıma doğru uzattı. Küçüklüğümüzde ki gibi..

Hj:
"Çok teşekkür ederim Felix ama hiç iştahım yo-"

F:
"Hiç birşey yemedin. Bağışıklığın düşücek zaten yeterince kan kaybettin. Hatırladın mı? Küçükken de sofradayken yapmıştım."

Hj:
"Hatırladım. Peki yiyeceğim. Ama senin yedirmene gerek yok ben kendim yerim."

F:
"Peki ama ye."

Hj:
"Tamamm yiyeceğimm."

Yemeğimi yemeye başladım. Pek fazla güzel değildi ama Felix'i de kıramazdım.

Yemeği yedim cart curt derken akşam oldu. Felix bütün gün benim peşimden koştuğu için yorulmuştu. Gözünden uyku akıyordu.

Hj:
"Sanırım çok uykun var Felix.. Uyumalısın. Herşey için teşekkür ederim"

F:
"Peki.. ama sende hemen uyu"

Hj:
"Ben şimdi su almaya gidicem burda bitmiş. "

F:
"Tamam ama çok dikkatli ol"

Hj:
"Tamamm"

Su almaya gittim. 3 tane yarim litrelik şişe aldım. Geldiğimde Felix yatağımda uyuya kalmıştı. Şişeleri koydum ve sandalyeye oturarak onu izledim. Bi insan bu kadar muhteşem nasıl olabilirdi? Benim de çok uykum gelmişti ama Felix'i de uyandırmak istemiyordum. Biraz düşündükten sonra Felix'in yanına yattım. Çok sıcaktı ben onun aksine üşümüştüm. Hastane çok soğuktu bu yüzden odadan çıktığım an üşüdüm.

Çok üşüdüğüm dayanamadım ve Felix'e sarıldım.

______________
ARKADASLAR KISA OLDU BILIYOMMM. AMA YAPCAK BISEY YOK