Bölüm 4

8 1 0
                                    

12.05.2016

~LUKE~

   Alberto' nun kaçırılışından 3 yıl geçti şövalyeler hala ondan bir iz bulunamadı saatler, günler, haftalar, aylar ve yıllar geçti ne bir iz ne bir ipucu var. Artık bir umut bile yok, umudun olmadığı yerde ne olur ki?  Tabiki de hiçlik, ben de o hiçlikte kız kardeşimizleyim. Kala kaldık onsuz, o da ben de yüzünü tam olmasa da biraz hatırlıyo gibiyiz ama yıllar geçtiği için çok değişmiş olabilir veya bir ihtimal -yani benim düşüncemin %68 kadarı- ölmüş olabilir. Umudumuzu kaybettik onun bu yaş doğum gününde.

    Bugün onun doğum günü, onun adına bir pasta yaptırdık 4 katlı. O benim abimdi. Pastanın üzerine "iyi ki doğdun kayıp parçamız seni arıyoruz" yazdırdık. Onun bütün hediyelerini onun için düzenlediğimiz odaya koyduk yine. 

(...)

    Okula gittim, her ne kadar kraliyetten bile olsam okula gitmek zorundaydım, çünkü 93 ortalamasını düşürmemem gerek şu ana kadar daha önce hiç böyle bir ortalama yapmamıştım. Bu ortalamanın dışına çıkmamalıyım. Okula gitme nedenim sadece bu. Kendim hırs yapmıştım. Kardeşimiz Maya şu an ana  okulunda. Şu an 7 yaşında . Aman boşver Marcus'la konuşmamızı anlatayım. 

Marcus: Luke bugün okula yeni biri geliyomuş duydun mu ve bizim sınıfa gelecekmiş.

-Yani?

Marcus: Olum bu sefer sana düşmez, merak etme kız değil.

-Harbi mi?

Marcus: Tanışsak ya

-Çocuk daha gelmeden tanışalım, oldu başka isteğiniz

Marcus: Ya sen mal mısın? Niye anlamıyosun belki bu diğer çocuklar gibi çıkmaz, sadece para için köpek gibi dibinde dolaşanlardan değildir. Bari bir şans versen?

-Tamam peki, ama bi şartım var.

Marcus: Neymiş

-Beni asla bu çocuk için satmayacaksın. Beni bırakmicaksın Alberto gibi

Marcus: Tamam anlaştık ayrıca seni asla satmam bunu biline

ÇOCUKLUK HATIRASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin