Meleğin Kanadında

4.Bölüm

Öncelikle Herkese Merhaba Arkadaşlar.
Okunma sayımız 1K oldu 🥳. Kısa sürede bin okunmanın benim için ne kadar değerli olduğunu bilemezsiniz. Bu yüzden kitabımı okuyup bana destek olan herkese çok teşekkür ediyorumm 🥰.

Benim için bir diğer güzel haber de kitabımızın resmi Instagram sayfasını açmış bulunmaktayım. Instagramdan da takip ve desteklerinizi bekliyor olacağım.
Instagram Adresi: Meleğinkanadındaoffical

Bu hesapta da beraber büyüyeceğimize inanıyorum ve sizleri seviyorumm🫶🏻.

Bölüm için yıldıza basıp bol bol yorum yapmayı unutmayınn.✨

Buraya bölümü yazarken çok fazla dinlediğim bir şarkıyı bırakmak istiyorum.
Tom Walker- Leave a Light On

Bölüm için iyi okumalar diliyorumm. 🥰

🦋

Holü bitirip kapının önüne gelmiştim. Kapının kulpunu aşağıya indirip, kapıyı açtım. Karşımda mavi gözlerini dikmiş bana bakan Alaz Beyi beklemiyordum. Bu saatte bize gelmesine de şaşırmıştım. Alaz bey sonunda bana bakmayı kesip konuşmaya başladı.

"İyi akşamlar Aden Hanım." Dedi. Ben de;

"İyi akşamlar Alaz Bey." Diyerek karşılık verdim. Ve biraz da Alaz beye eee niye geldin bakışı atmış olabilirim. Ama bakın birazcık attım. Sonradan yüzümü toplayıp tebessüm etmeyi unutmadım tabi ki. Alaz bey bence ilk bakışımdan ne demek istediğimi anladığı için hemen neden geldiğini söylemeye başladı.

"Çocuklar arabayı getiriyorlardı, ben de bu taraflarda olduğum için bir Ali'yi ziyaret edeyim dedim." Dedi. Anladığımı belirtir şekilde kafamı sallayıp, konuşmaya başladım.

"Aaa tabi buyrun, biz de tam yemeğe başlıyorduk siz de katılın." Dedim. Alaz bey öyle bir bakıyordu ki, onu reddedip eve almasam küçük çocuklar gibi küsecekmiş gibiydi. Ben tabi ki de kapımıza gelen insanları asla geri göndermezdim. Bizimkiler de böyleydi. Ailemiz bizi bu şekilde yetiştirmişti, kapımıza gelen insanları soframıza otutturur ve yemeğimize ortak olmalarını isterdik. Kapıyı tam açıp yana çekilirken, Alaz bey de ayakkabısını çıkarıp eve girmişti. Alaz beye bakıp konuşmaya başladım;

"Bu taraftan." Deyip elim ile de salonun olduğu tarafı göstermiştim. Alaz bey de kafasını sallayıp ilerlemeye başladı. Ben de peşine takıldım hemen. Bizimkiler Alaz beyi görünce ayaklanmışlardı, hoş geldin faslı dönmeden hemen lafa atlayıp ben konuşmaya başladım. Onlar hoş geldin derlerken ben de tabak çatal almaya mutfağa geçerdim.

"Alaz bey benim arabamı getirmiş, getirmişken de Abimi görmeye gelmiş." Dedim. Ve sonra Alaz beye doğru dönüp masayı işaret ederek konuşmaya başladım;

"Alaz bey siz sofraya oturun, ben de tabak çatal alıp geleyim." Dedim. Alaz beyin itiraz edeceğini gören annem konuşmaya başladı;

"Evet Alaz oğlum otur sen de, itiraz kabulü etmiyoruz." Dedi. Alaz beye baktığımda el mecbur oturacağız bakışları ile sofraya geçip oturdu. Ben de hemen mutfağa geçip, dolaplara yöneldim. Bu durumlarda evin tek kızı olmak kötüydü. Normalde abim ve Mert de bu tarz işlerde yardım ederlerdi ama şu an işler bana kalmıştı. Dolaplardan gerekli olanları aldıktan sonra, hemen içeriye geçtim.