asklarim selaam. sizi biraz beklettim beklemenize değecek bir bölüm olmuştur umarım🥺 bu bölümü yazarken ruhen pek iyi hissetmiyordum. kesin yazamayacağım, beğenilmeyecek kafasına girdim sürekli ve bu beni çok yıprattı. önümüzde ki hafta sınavlarım başlıyor bu yüzden 4. bölümümüz gecikecek. sınavlarım bittiği gibi hemen döneceğim. lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşmayı unutmayın. oy ve yorumlarınızla kendimi motive edeceğim o yüzden oy ve yorum atmayı unutmayın🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The Weeknd - Starboy Tamino - Indigo Night Işıl Ayman - Hala Niye Burdayım
...
Zaman zaman kendimi koca bir boşluğun içinde bulurum. O karanlık, sessiz, izbe yer beni belli dönemlerde içine hapseder. Bir çıkış kapısı yok.
Beynim; hüzün dolu okyanusun içindeymiş gibi, düşüncelerimle çırpınır dururum. Tek yapmak istediğim kendimle baş başa kalıp kendimi dinlemek, hissettiğim acının neye ait olduğunu aramak. Bu arayışın sonu hep bir bilinmezlikle bitiyor. Bilinmezliğin içinde süzülüyorum.
Bedenim, ruhum, hislerim sebebini bilmediğim bir acı için kıvranıyor. Bu acı neye ait, kime ait bilmiyorum. Bana ait olsa sebebini bilirdim, beni neyin böyle bir acının içine sürüklediğini bilirdim. Tek bildiğim daha önce böyle bir acıya rastlamadığım. Kendimi bildim bileli içten içe bu buhranlı hisle savaşıyorum. Sanki yasaklı meyveyi yiyip cennetten kovulan Havva; cennetten atılmanın korkunç derecede ki acısını üstlenemeyip kendi kalbinden söküp benim tohumlarıma ekmiş, beni o acıyla büyümeye mahkum bırakmış. Kalbimin acıyla kasılışını görmezden gelerek, vücuduma bir dalga misali çarpan şoktan kendimi hızlıca sıyırdım.
Ekin Bey'i beklemiyordum. Evet bir gün onu atölyemde ağırlamak istediğimi söylemiştim ama bu kadar hızlı olacağını tahmin etmemiştim. Karşımda bana soru işaretleriyle dolu gözlerini dikmiş olan Ceren'e ''Evet,'' dedim ağzımın içinde mırıldanarak. ''Anladım kim olduğunu.''
''Pardon İzgi Hanım anlayamadım tekrar eder misiniz?''
''Misafirimizi bekletmeyelim, içeri çağır lütfen.'' dedim gür bir sesle. Koyu kızıl rengindeki saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp ''Hemen çağırıyorum.'' dedi ve odamdan çıktı. Masamın üzerinde daha önceden çizimini tamamladığım kağıtlar dağınık bir şekilde duruyordu. Toplamaya vaktim kalmadan kapı tekrardan tıklatıldı, böyle kalmasına karar vererek toplamaktan vazgeçtim ve kapıya doğru ''Gel.'' diye seslendim. Kapının kolu yavaşça indirildiğinde içeri süzülen bedenle zamanın yavaşlamaya başlaması bir oldu.
