Alin | Kaybolan Yıllar

6. Bölüm

Medya: Pars adam

Hatırlatma:

Bunu ona yaşatanların hepsini ölmekten beter edeceğim. Yıllarca işkence edeceğim zamanlar gelecek. Onları öldürmem için bana yalvaracaklar. Ama ben asla acımayacağım. Bende Pars Karaysam önce kızımla eskisi gibi olacak sonra da herkese hatalarının bedelini fazlasıyla ödetecektim.

Hatırlatma Son:

Alin :

Ne saçmalıyordu bu çocuk. Hepsi delirmişti sanırım. En başından beri normal hareketleri yoktu. Şimdide karşıma geçmiş kardeşleri olduğumu mu söylüyorlardı?

Ya gerçekse

Saçmalama Alin senin baban Kerem ve kardeşin falan da yok. Üvey Ateş i saymazsak. Acaba şu an nerede? Onunla gitmedim diye kafayı yediğine emindim.

Umarım beni bulmaz.

Bir an önce Egeye ulaşmalı ve bu şehirden gitmeliydik. Yoksa Ateşin beni bulması an meselesiydi. Ayrıca bu tuhaf aileyle daha fazla kalamazdım. Onları tanımıyordum ve bana zarar verebilirlerdi. 

Pars adam yavaş adımlarla bana yaklaştı ama korkmamı istemezmiş gibi bir kaç adım uzağımda durdu. Her hareketi kendimi özel hissettiriyor. Yabancı birinin böyle hissettirmesi salak olduğumu tekrar yüzüme vurmuştu. Belki de beni kandırıyordu ama ben her hareketine düşecek gibi oluyordum.

Pars Adam: Biliyorum senin için çok tuhaf bir durum ama lütfen bizi kısa da olsa dinle.

Ben neyin içine düştüm. Allahım ne olur normal bir hayatım olsun artık. Anlatacaklarını çok merak ettiğim ve tabiki gitmeme karşı çıkmamaları için onları dinleyecektim. Başka çarem yoktu. Beni çok kolay bir şekilde burada zorla tutabilirlerdi.

Umarım anlattıkları kısa sürerdi ve bir an önce giderdim.

Alin: Tamam sizi dinleyeceğim ama sonrasında beni istediğim yere bırakacaksınız.

Konuşmamla Pars bey hızla kafasını sallamış ve kocaman gülümsemişti. Adam bana baktığında gözleri parlıyordu. Sanırım bana aşık.

...

15 Yıl Önce:

Kara ailesi o gün hiç olmadığı kadar mutluydu çünkü ailelerime yeni bir üye daha katılıyordu.
Kara ailesi hem doğum hemde ilk kız çocuk heyecanını yaşıyordu. Bütün aile oradaydı. Pars Kara doğumhanenin önünde bir o yana bir bu yana gidip duruyor heyecandan elleri titriyordu. Ara da bir de kızı olacağını kendi kendine söylediğinde mutluluktan gözleri doluyordu. Oğullarıda ondan farksız değildi. En büyük oğlu Miran doğumhane kapısından gözünü çekmiyor en küçük bir hareketlilikte ayağa kalkıyordu. Herkes heyecanlıydı fakat onunki başkaydı resmen kız kardeşi olacaktı. Küçük minik bir kız kardeş. Düşündükçe geniş geniş sırıtıyordu. Kardeşleri ise şimdiden tartışmaya başladıklamıştı. Kız kardeşiyle yapacağı şeyleri anlatırken birbirleriyle yarışıyordu. Tam o anda ağlama sesinin gelmesiyle hepsi ayağa kalkmış nefes almayı unuturcasına kapının önüne dikilmişti. Bir süre sonra kapının açılmasıyla hemşirenin kucağında minicik kalmış bebeği zar zor fark etmişlerdi. Pars kara ağır ağır yaklaşıp korkarak bebeği kucağına aldı. Gördüğü yemyeşil gözlerle mest olmuştu. Daha fazla kendini tutamayıp gözyaşlarını bıraktı. Zarar vermekten o kadar korkuyordu ki tutarken canını acımasın diye büyük çaba sarf ediyordu.
O an küçük kıza ona kimsenin zarar vermesine izin vermeyeceğini mırıldandı fakat kızının başına geleceklerin hepsinin kalbinde derin bir iz bırakacağından habersizdi.