လူပိစိလေးက ကျွန်တော့်ကိုကျေးဇူးတင်စကားမဆိုပဲ
ပြူးကြောင်ကြောင်နှင့်ကြည့်နေလေသည်။
lisa လည်းသူ့ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်။
lisa:''အဟမ်း ဟမ်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျွန်မကိုကူညီပေးလို့... ဘလာ ဘလာ အဲ့လိုတွေကြားရမှာမဟုတ်ဘူးလား ခုအခြေအနေကြီးက''အဲဲ့ဒီလိုပြောမှ
ဟိုလူပိစိလေးက သတိပြန်ရလာသလိုနဲ့
jen:''မင်း တို့ကို မနေ့က စက်ဘီးနဲတိုက်သွားတဲ့သူမလား ''
lisa:''ကြည့်ရတာ အခုမှကျွန်မကိုမှတ်မိပုံပဲ''
jen:''ဒီမှာတွေ့လား ''
jen က သူ့လက်ကိုမြှောက်ပြသည်။
''မင်း စက်ဘီးနဲ့တိုက်မိလို့ရတဲ့ဒဏ်ရာတွေ မကျက်သေးဘူး . . .ဒါကို တို့က မင်းကိုကျေးဇူးတင်ရမာလား''
lisa:''ကိုယ့်စက်ဘီးနဲ့တိုက်တာက မင်းလေ
မင်းက ကိုယ့်စက်ဘီးကိုဝင်တိုက်တာ ။ဘာလဲကိုယ်ကမင်းရဲ့ဒဏ်ရာတွေကို ဆေးလူးပေးရမလား။''
jen:'' ဒီမှာ မငိးတို့ကိုအပိုတွေလာပြောမနေနဲ့။ တို့အသားကိုလူတကာထိခွင့်မရှိဘူး''
lisa:''အိုး ဟိုးအစွာလေးပဲ. . .ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကိုယ့်ကြောင့် မင်း ဒီလိုလူမြင်ကွင်းမှာနှောင့်ယှက်ခံရတာလွတ်သွားတာလေ ကော်ဖီလိုက်မတိုက်ရင်တောင်
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆိုတဲ့စကားတော့အနည်းဆုံးပြောသင့်တယ်မဟုတ်ဘူးလား''
jen:''အရူး''🙄
jen ထိုလူပိန်ရှည်ကို အရူးလို့တစ်ခွန်းတည်းပြောပီးလှည့်ထွကိခဲ့တယ်။ မကြာပါဘူးထိုအရူးက စာကြည့်တိုက်ထဲကို နောက်ကနေလိုက်ဝင်လာတယ်။
lisa:''ဒီမှာ ပိစိ''
jen:''ဘာပိစိလဲ မင်းက တို့ထက်အသက်တော်တော်ငယ်ပုံပဲ တလေးတစားခေါ်ဝေါ်ပါ''
lisa:''မင်းက ပိစိလေးမလို့ပိစိလို့ခေါ်တာလေ
ဒါဆိူဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ မင်းနာမည်ပြော''
jen:''အဟင်း 🙂ဆုတောင်းလေ''
''ဒါစာကြည့်တိုကိနော် မင်းအလုပ်လုပ်နေကျ ပဲခေါက်ဆွဲဆိုင်မဟုတ်ဘူး စကားအကျယ်ကြီးပြောပြီး
နောက်ကနေ လိုက်မနေနဲ့''
lisa:''ဘယ်သူကမငိးနောက်ကိုလိုက်နေလိူ့လဲ ကိုယ်လဲဒီမှာစာအုပ်လာရှာတာ ပဲခေါက်ဆွဲသည်လည်းစာဖတ်တတ်ပါတယ်ကွာ လူတွေကိုအထင်အမြင်မသေးပါနဲ့ '' lisa လည်း စကားဆက်မပြောတော့ပဲလိုအပ်တဲ့စာအုပ်တွေရှာဖို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့တယ်။
VOUS LISEZ
ချစ်ဖူးခဲ့ကြသည် သို့သော် ။
Fanfictionအဲ့ဒီလူရဲ့လက်ကို မင်း ဖမ်းဆုပ်လိုက်ကတည်းက ငါမင်းကိုစွန့်လွှတ်ပြီးသား. . .jen ငါတို့ ဝေးသထက်သာဝေးပါစေ ။
