Dear Memo,
We lose :( BSBA won kaya itong si Ysa ay bonggang bongga ang pagsigaw. And i just clapped my hands at medyo natatawa sa itsura ng kaibigan ko. Si jane naman ay tahimik sa tabi ko.
I even saw that guy glaring to her.. jane.. or me? Well i don't know masyado siyang malayo e. Isa rin siya sa players ng JPIA (BSA). Yung tumulong sakin dati para mahanap yung room. Takte nakalimutan ko na pangalan niya. Jace? Angelo? Angelo jace? Ugh nevermind.
After the game ay dumiretso kami sa canteen. Nauuhaw na raw siya. No doubt. Ikaw ba naman ang sumigaw ng sumigaw kapag nakakashoot si crush. Halos lahat pa mandin ng points ng bsba ay galing sa crush niya.
Sobrang ingay non sa canteen dahil nagsilusob ang ibang mga players, few teachers at ang mga nanunuod kanina.
"Si Gerald oh!" I shouted when i saw ysa's crush. Kakapasok niya lang sa canteen non. Nakita kong napalingon siya sa direksyon namin pati na rin ang iba niyang kateam.
Yumuko ako at nagpatay malisya. Maingay naman sa canteen at for sure he won't notice me.
Itong si ysa ay tinignan lang ako ng masama. The not so famous manahimik ka look.
Hindi ko kasabay umuwi si Ysa. May party kasi sila dahil sa pagkapanalo. Actually, ayaw niya pa pumunta at sasabayan niya na lang daw ako pauwi but i insist na pumunta na siya. She should have some fun at kitang kita ko naman sa mata niya na gusto niyang umattend. Because Gerald will definitely be there. I don't know what's stopping her. Hindi naman ako bata para makalimutan yung daan pauwi noh.
But i took back all i said. Naligaw kasi ako. Bakit kasi napakaraming kanto dito sa dadaanan ko pauwi?
Thankfully, may dumating na lalaki. And guess who?
He came.
"You're lost again?" Gulat na gulat na tanong niya sakin. Like duh. It's normal to be lost once. Okay twice.
Tinanong niya yung address namin at hinatid niya ko pauwi. Awkward nga e. I don't know him that much. Kaya i just said 'nice game' which made a not-so-good aura around him. Wrong word? Iguess.
" Maka-BSBA ka talaga. I even saw you clapped while smiling when we lose." He said coldly
"It's not about whether you lose or you win. Mas mataas pa nga nakuha mong points kesa sa ibang players sa kabila. And fyi, hindi ako maka-bsba I'm smiling kasi nakakatawa itsura ng kaibigan ko" I dont even know why i said that. Did i just explained myself? Did i just compliment him? Ugh.
Magbabato sana ako ng panlait sa kanya para naman hindi puro papuri baka lumaki ulo e but i saw him smiled.
Those dimples. Ugh no.
The aura that was formed just a minute ago disappeared.
Gusto ko na siyang paalisin dahil ayoko. Ayoko ng nararamdaman ko ngayon. No.
"Thanks jace. Dito na lang ako." Kahit medyo malayo pa ang lalakarin but i can manage alam ko naman na ang daan mula dito.
He laughed "Jace? Sino yon?"
He laughed. He freaking laughed! Shit what am i thinking?
Nag init ang mukha ko dahil don. Nakakahiya.
"Jason. Angel Jason Clark, remember?" Sabi niya habang nakangiti.
" Thank you ulit Jason" after saying that ay naglakad na ako ng mabilis palayo sa kanya. Kinakabahan ako. Bat ganun?
Ps. I can still feel it now. What the heck is this? Why am i so nervous? What the heck is wrong with me?
- Hazel J.
