My One of A Kind Lover

Nostalgia

Miarrah's POV

"Sir, Human Weapon M8991 was spotted. I need back-up, NOW", sabi ng janitor na nakapwesto malayo sa'kin sa cellphone.

Oh, these guys never get tired of pursuing me. Hah, as if they can.

I put my hood on and head towards the janitor. I see he's trying to act normal. And by the way, he's no ordinary janitor. He was Dr. D's agent who seeks revenge because I killed his brother who used me as an experiment for many years.

I grabbed his arms and interlaced my arms around his neck. He was frozen by my action. Who wouldn't? I smirked at his reaction. So, I grabbed the opportunity to punch him enough in his stomach to make him unconscious and whispered, "Give up. There's no way I'm going back into the devil's squad".

We're currently at the men's CR of an old restaurant. I see there's no hidden cam here. Only few customers come here that's why I liked this place. I thought it'll be hard for them to find me here.

I heard screams and noticed armed men. Bastards, I murmured. I got out and saw there are 5 of them. Are you for real, Dr.D? Do you think five of your weaklings can take me down? I laughed inside my head. He's f*cking underestimating me.

"M8991, surrender now. There's nowhere to go", one of them said.

I just sat on a chair and stared at them with a bored look.

"Come and get me if you can", I challenged.

They charged and tried to attack me but they failed. One minute they're ready to kill me, next minute I broke their bones.

Kinuha ko ang isang munting bote sa bulsa ko na may tatak na "A" ang takip na naglalaman ng isang chemical na pampatulog at nakakapalimot sa mga sariwang pangyayari. Regalo sa'kin to ng isang organisasyon na mistulang pinoprotektahan ako. Hindi ko sila kilala at hindi ko rin alam kung bakit nila ako pinoprotektahan, pero nagpapasalamat ako sa mga ginawa nila para sa'kin.

Pinainom ko sakanila ang chemical ng tig-iisang patak. Kapag pinarami mo ito, maaring mamatay ka o di kaya'y mabaliw. I'll kill if I want to, but this is a public place. Hindi na nakaangal ang lima dahil hindi sila makakalaban sa'kin dahil sa kanilang kondisyon.

I stood and turned around. I see we had an audience. Pumunta ako sa pinto at sinabing, "I'm sorry for causing a scene. I just defended my self" saka ako tuluyang lumabas.

Nakayuko ako habang lumalakad ng mabilis. Wala naman siguro akong mababangga dahil malakas ang pandama ko sa aking paligid. Gusto ko lang makaalis dito at makauwi na sa munti kong tahanan sa gubat- ang kweba.

Habang naglalakad ako sa gubat ay nakarinig ako ng mga galaw ng isa o dalawang tao. Enhanced ang hearing ability ko kaya kahit malayo ay naririnig ko ang mga kaluskos ng galaw nila.

Hindi maaari.. baka natunton na nila Dr.D ang pinagtataguan ko. Pero hindi pa ako sigurado kaya lalapit muna ako dun sa pinanggagalingan ng ingay. Tumakbo ako at ng makalapit ako ay nagdahan-dahan ako sa paglalakad.. Nakakita ko ng isang matayog na puno. Inakyat ko ito at pumwesto ako sa mga sanga nito. Malilim ang punong ito kaya hindi ako mahahalata at mukhang mga tanga ang dalawang lalaking natatanaw ko. For many years of training, pro na ako sa mga ganitong bagay.

Maya-maya'y mayroon silang nilabas na trash bag. HA? So, pumunta lang sila dito para magtapon ng basura? But suddenly, I can feel my heart beats faster than before. I wondered why. This rarely happens to me.

Nang makasiguro kong nakaalis na ang mga lalaki ay agad akong bumaba sa puno at lumapit sa malaking trash bag. Dali-dali ko itong binuksan at laking gulat ko ng madiskubre ko na isang lalaki ang laman nito. Nag-atubili pa akong hawakan ang lalaki ngunit nagtaka ako ng mas lumakas pa ang tibok ng puso ko. Napahawak ako sa dibdib ko.. Bakit? Nangyayari lang ito kapag malapit sa akin ang isang taong pinagaling ko gamit ang aking dugo. Y'know, nagdudulot ito ng "bond" sa pagitan namin. And yes, I have the ability to heal wounds and illnesses sa pamamagitan ng pagpapainom ko sakanila ng dugo pero ang kapali nun ay malilipat sa akin ang kanilang kondisyon. Kaya, hindi ko basta-bastang ginagamit ang paraan na 'to. Pero, ang nakapagtataka ay bakit ganito ang nararamdaman ko sa lalaking 'to? I never met him nor healed him before using the said method.

Chineck ko ang vital signs nya.. Buhay pa naman sya pero nasa kritikal na kondisyon na. Hindi ko alam pero parang gusto ko syang gamutin. Maraming bugbog at sugat sa katawan nya.

Binuhat ko sya at naglakad na patungo sa kwebang tinitirhan ko. Basta't parang kailangan ko syang gamutin. Wag kayong magtaka ba't kaya ko syang buhatin mag-isa. Enhanced lahat ng abilidad ko.. at kasama na dyan ang lakas.

I feel nostalgic just by touching and looking at this guy. I don't know why. He just seems familiar and I feel like I have found some thing that I lost before.

___________________________________________________________