𝐓𝐇𝐄 𝐃𝐀𝐑𝐊 𝐏𝐀𝐑𝐀𝐃𝐈̇𝐒𝐄//𝐓𝐀𝐄𝐊𝐎𝐎𝐊

İlk aşk

Bir şey diyeyim mi? Bir önceki bölümde gelen az yorumlar beni bir tık üzdü vallah, neredeyse çoğu kişi yokmuş gibiydi. Ve ben böyle olmasını istemiyorum her birinize cevap vermesemde yorumlarınızı okuyorum, sizden ricam lütfen yorum ve oy vermeniz, eğer bu bölüme az yorum gelirse diğer bölüm geç gelecek... :((

İyi okumalar 💞

********

Ekiplerin dikkatine ben seul müdürü jeon jungkook, şuan seol orman yolundayım, kaçan araç bana doğru geliyor tamam"

" Dikkatli olun müdürüm tamam "

Dikkatli olmak mı bu benim işim....

Arabadan yorgun şekilde inip hızla karşımdan gelen iki arabaya bakıyordum. Şuan tek başıma bu işi hallettiğim için delirmiş olmalıydım, ama nedense kendimi geriye atamıyor burnumun dikine gidiyordum, çünkü taehyung bugün benim dengemi alt üst etmişti, ne yapsam bana yanlış gelmiyor gibiydi. Ve ben yine büyük bir hata yapacağımı bile bile devam ediyordum.

Kızarmış gözlerimi zorlukla açmaya çalışıp belimden çıkarttığım silahımı karşıya tuttup arabanın içindeki telsizi aldığım gibi dudaklarıma doğru götürmüştüm, daha fazla yaklaşmadan başlamalıydım.

"Arabalarınızı durdurup silahlarınızı bırakıp teslim olun hemen" elimdeki telsizi fırlatıp arabalarının aniden durmasıyla kendimi koruma amaçlı gizlemeye çalışıp, ne olacağı beklemeye başlamıştım.

Arabadan hızla inen bir kaç adam birden ateş etmeye başladıklarında, kapının arkasına eğilip kurşunların bana gelmemesini sağlamıştım, şuan başım feci halde derteydi, bu eli silahlı adamların hiç şakası yok gibiydi ve çok fazlalardı burada sağ çıkacağım bile belli değildi.

Ne yapmam gerektiğini düşünmeye devam ederken silahlar patlamaya devam ediyordu, ve ben fazlasıyla korkmaya başlamıştım, karşı tarafa ateş etmeye çalışsam kurşunlar bana isabet edip ölebilirdim, ekipler de geç gelecek gibiydi, ve şuan taehyung'u aramaktan başka şansım yoktu, bana yakın olan ve onlarla başa çıkacak tek kişide oydu. Hızla elimi cebime atıp telefonumu çıkarttıgım gibi 20 kere arayan taehyung'un numarasına tıklayıp çalmasını beklemiştim, saniyler geçmeden sesini duyduğum an telaşla konuşmaya başlamıştım.

"Taehyung Taehyung"

"Jungkook ben çok üzgünüm gerçekten yaptığım çok aptalcaydı lütfen affet beni yemin ederim bir daha sana karşı hata yapmayacağım"

"Sikeyim taehyung başım dertte ben olayı unuttum bile şuan yardımına ihtiyacım var " kulağımın dibinde patlayan silahla gözlerimi şaşkınlıkla açıp elimi kalbime götürmüştüm,bu bu çok yakındı.

"Siktir jungkook sen iyi misin? duyduğum silah sesleri mi ? Cevap ver bana"

"Evet evet silah sesi seol ormanına girmeden dönülen yolda iki aracı durdurdum şimdi de bana ateş ediyorlar " taehyung'tan cevap beklerken telefonun kapanmasıyla beraber, küfür savurup telefonu koltuğa fırlattığım gibi kafama vurmuştum, sikeyim ki şarjım bitmişti konum bile atamamıştım, şuan resmen sona gelmiştim.

"Poliscik bu korku bence sana yeter! şimdi ellerini havaya kaldırıp o araban çık, yoksa biz sana doğru gelip bütün kurşunları üzerine boşaltırız" kulaklarıma ulaşan kalın sesle, dudaklarımı birbirine bastırıp yutkunmuştum, kime denk geldiğimi bilmiyorum ama bu adamlar beni kesin öldürecekti.

"Sana 5 saniye veriyorum, 5 -4 -3- bak 2 saniyen kaldı şakamız yok, 2- bi-"

"Tamam ateş etmeyin burdayım " gözlerimi karşıya sabitlediğimde, bana silah tutmuş takım elbiseli adamlar ve ortalarında duran orta yaşlı bir adam bana gülerek bakıyordu.