De Aardrijkskunde Leraar

Hoofdstuk 24

P.o.v. Toni
Ik klop zo hard als ik kan op het raam. Zeno en Sumera kijken geschrokken naar buiten, ik zie dat Zeno iets tegen haar zegt. Ik loop naar de deur en klop daar vervolgens ook op. 'Sumera doe open alsjeblieft' zeg ik. Ik weet niet of ik boos of verdrietig moet zijn, dus ik ben het allebei. De deur wordt opengemaakt, ik zie Zeno zwijgend naast Sumera staan. 'Waar slaat dit op?' Vraag ik. 'Meneer u kunt Sumera niet vertellen wat ze wel en niet mag doen' zegt Zeno. 'Kop dicht Zeno' zeg ik bits terwijl ik een stap dichter naar hem toe zet. 'Toni doe rustig' zegt Sumera terwijl ze met haar hand tegen mijn borst duwt. 'Meneer u kunt beter gaan, het wordt zo alleen maar lastiger voor Sumera' zegt Zeno. Ik haal Sumera's hand van mijn borst af en loop boos naar Zeno toe en pak hem bij zijn kraag vast. 'Jij bent tussen ons ingekomen, dus misschien kun jij beter vertrekken Zeno. Ik ken jullie soort jongens, jullie zijn niet in staat om 100% te geven aan een meisje, wordt volwassen' zeg ik en laat dan zijn kraag los. Zeno kijkt me emotieloos aan, hij geef een snelle blik naar Sumera. Ik voel zijn hand een harde klap geven op mijn wang. 'Allebei kappen nu. Als dit zo blijft doorgaan kunnen jullie beide beter uit mijn leven verdwijnen, ik heb geen zin meer hierin' zegt Sumera. Er valt een pijnlijke stilte. Ik loop naar het raam toe om de rozen op te pakken en loop dan weer terug naar de deur. 'Deze zijn nog voor jou, doe ermee wat je wilt' zeg ik. 'Ik hoef ze niet Toni.. ga nou maar' zegt ze. 'Ik heb ze niet voor niets gekocht, neem ze nou maar aan' zeg ik. 'Ze hoeft ze niet' zegt Zeno met een hoest. Ik kijk ze beide aan met een gekwetste blik.

P.o.v. Sumera
Er wordt hard op het raam geklopt. Zeno en ik stoppen met ons intieme moment en kijken geschrokken naar buiten, het is Toni. 'Sumera, als je wilt dat ik ga dan ga ik' zegt Zeno bedroefd. 'Nee blijf' zeg ik. Samen lopen we naar de gang, en ik maak de deur open. Het gesprek begon vurig tussen Toni en Zeno. Toni pakt de kraag van Zeno vast, en zit van alles te zeggen over 'de volwassenheid' zodra Toni loslaat kijk ik naar Zeno, en Zeno naar mij. Ik zie in zijn ogen de woede die hij probeerd in tehouden. Ik kijk hem diep aan en probeer met mijn oogcontact aan tegeven dat hij het niet moet doen. Hij draait zijn hoofd weg en geeft een klap in Toni's gezicht. Ik sla mijn hand voor mijn mond en wordt woedend, op ze allebei. Dit keer is het mijn beurt om iets tezeggen, nadat ik mijn zegje heb gedaan valt er een stilte. Ik zie Toni naar het raam lopen en pakt een bos rozen op, hier heb ik nu dus echt geen zin in. Hij overhandigd de bos bloemen. 'Ik hoef ze niet Toni.. ga nou maar' zeg ik. 'Ik heb ze niet voor niets gekocht, neem ze nou maar aan' zegt hij. 'Ze hoeft ze niet' zegt Zeno terwijl hij hoest. Toni kijkt naar de bloemen en dan naar mij en geeft ook nog een snelle blik naar Zeno. Hij loopt in een snelle pas de oprit af en smijt de bloemen op de grond. Hij steekt zonder natedenken de straat over. Ik zie een zwarte mercedes met een redelijk hoge snelheid komen aanrijden. 'Toni kijk uit!' Schreeuw ik terwijl ik de oprit op ren. Toni kijkt naar links en raakt in shock. Ik zie hoe de auto tegen Toni aanrijd, hoe hij op de grond neer komt. Ik ren naar de straat toe, en val neer op mijn knieën. 'Nee Toni, blijf bij me alsjeblieft' zeg ik snikkend. 'Zeno bel de ambulance' schreeuw ik huilend. De autobestuurder stapt ook uit, het is een vrouw rond de 30. Met een hand voor haar mond en vochtige ogen rent ze naar me toe. 'Meisje het spijt me ik weet niet wat er gebeurde, ik kon niet meer op tijd stoppen, i-i-k' ze komt niet uit haar woorden. Ik kijk haar alleen zwijgend aan, er komt geen geluid uit mijn mond. Een paar minuten later hoor ik de zwaailichten van de ambulance. Zeno komt naar met toe gerend met een glas water. Met trillende handen neem ik een slok. 'Geef derest maar aan die mevrouw' zeg ik. De ambulance neemt Toni mee. Zeno slaat zijn armen om me heen, huilend leg ik mijn hoofd op zijn schouder.
Dit mag niet gebeuren..